Op de drempel van 2015

Het is 1 januari 2015. Een mooie dag om de balans op te maken, en te kijken wat het komende jaar brengt.

Een paar maanden geleden schreef ik voor DDS al een economische vooruitblik op het jaar 2015. Ik gaf aan, dat er net als in 2014 (ca. 0,9%) weer een ietsiepietsie economische groei komt (ca. 1,25 tot 1,5%) en dat de werkloosheid, als alles meezit, in 2015 iets zal dalen. De werkloosheid is afgelopen zomer al iets gedaald en staat sinds een paar maanden stationair op ongeveer 630.000 personen.

In mijn columns is er veel kritiek geweest op het kabinet Rutte-Asscher, dat ik wel eens het uitruilkabinet heb genoemd. Het ontbreekt aan visie en het lijkt alsof de compromissen vaak net iets té makkelijk tot stand komen, waardoor het resultaat bestuurlijk broddelwerk is. Aan de andere kant zou je kunnen stellen dat er in ons land in ieder geval wordt hervormd op een aantal grote dossiers, dat de impasse van de afgelopen jaren is doorbroken, dat er eindelijk iets van economische groei is en dat het begrotingstekort binnen de perken blijft.

Of dit kabinet 2015 zal overleven is weer een andere vraag. Volgens de peilingen staan VVD en PvdA nog steeds op een absoluut dieptepunt en de onderlinge samenwerking begint ook steeds meer scheuren te vertonen, met de kerstcrisis over Edith Schippers' zorgwet als voorlopig dieptepunt. Mijn verwachting is dat begin 2015 Lodewijk Asscher het roer bij de PvdA zal overnemen. Misschien dat het kabinet daarmee een doorstart hoopt te maken.

Van nog groter belang zijn de ontwikkelingen op het Europese vlak. De vaste lezers van mijn columns kennen mijn mening over de one-size-fits-all euro: het kan en het zal nooit werken, ook niet met een een Europese superstaat in Brussel die een dictaat oplegt aan de lidstaten.

Zal Griekenland in 2015 als eerste de Rubicon oversteken en weer een eigen munt invoeren, of modderen we nog een jaar door met wollige compromissen? Doorgaan met de huidige euro leidt tot de dood in duizend speldesprikken, zoals Bruno de Haas stelde in FD.

Dit zijn de economische vragen die mij bezig houden en ik verwacht in dit opzicht een spannend 2015. Verder was 2014 in meerdere opzichten een bewogen jaar. Er waren de toenemende spanningen en oorlog in Oekraïne en het grote drama van het neerschieten van vlucht MH17. En dan waren er natuurlijk een hoop griezelige ontwikkelingen met betrekking tot de islam.

Wat betreft het laatste: voor mij was de zomer van 2014 een kantelpunt, met de Palestina-demonstraties in Den Haag en Rotterdam en de bloeddorstige onthoofdingsvideo’s van ISIS in Irak en Syrië nog vers in het geheugen. En wat te denken van de deze week opgedoken afscheidsvideo van zelfmoordjihadi Sultan Berzel, een gehersenspoeld Marokkaans jochie van 19 uit Maastricht. Lees verder op pagina twee.

Ik behoor tot de generatie die opgroeide in de jaren zestig en zeventig. We hadden een ongekende vrijheid, waren vol idealisme. Religie leek iets van het verleden, een verschijnsel zonder maatschappelijke relevantie. De integratie van de miljoenen moslims die West-Europa overspoelden door massa-immigratie, zou vanzelf wel tot stand komen.

De waarschuwing die uitging van Samuel Huntingtons baanbrekende artikel uit 1993 Clash of Civilizations (pdf) kreeg in Nederland te weinig aandacht. Huntington had heel goed gezien dat door de globalisering en door het wegvallen van ideologie als bepalende factor, culturele, etnische en religieuze verschillen weer de bron zouden worden van toekomstige conflicten. "The conflicts of the future will occur along the cultural fault lines of separating civilizations," schreef Huntington in dat artikel.

Misschien heb ook ik me in slaap laten sussen door het mantra van onze bestuurlijke en media-elite dat het radicale jihadisme niets te maken heeft met de wereldreligie islam. Een denker als Ayaan Hirsi Ali, die er al jaren op wijst dat er wel degelijk een verband is, werd in Nederland veel te gemakzuchtig benaderd. Het zou allemaal vanzelf wel goed komen. Welnu, alle goedgelovige Arie Boomsma's van deze wereld die nog steeds denken dat jihadisme he-le-maal niets te maken heeft met de islam, moeten deze Jalta-column van Annabel Nanninga over "groene paradijsvogel" Sultan Berzel maar eens lezen.

Bij mij drong het harde besef dat het vanzelf dus niet goed komt pas écht door, toen ik afgelopen zomer rapper Appa zag schreeuwen en te keer gaan terwijl hij zijn "antizionistische" haatpropaganda uitspuwde op podia voor menigtes van duizenden mensen in Rotterdam en Den Haag, die vol overgave Allah Akbar scandeerden. Aangemoedigd door delen van progressief Nederland.

Betekent dit dat ik net als de PVV alle Nederlandse moskeeën wil sluiten of een kopvoddentaks wil invoeren? Nee. Zult u mij zien meelopen in Pegida-demonstraties? Nee. Ik heb moslimvrienden voor wie de islam een grote spirituele betekenis heeft en die zich niet laten beïnvloeden door de veroveringsideologie die er helaas deel van uitmaakt. Maar niet iedereen is zo sterk. Hoe moeten we hiermee omgaan? Ik heb geen kant-en-klaar recept, maar iets zal er moeten gebeuren.

Ik wens alle lezers van DDS een gezond, gelukkig en voorspoedig 2015.