Ook Trouw heeft genoeg van de vuile spelletjes van Greenpeace
Joshua schreef er vorige week al over: de nieuwe greenmail campagne van Greenpeace, gericht tegen de energiebedrijven Essent en Nuon. Die hebben namelijk het plan opgevat om in noord-oost Groningen een paar nieuwe, hyperefficiënte kolencentrales te gaan bouwen. Goed voor de economie, goed voor onze energieveiligheid. Maar van Greenpeace mag het niet, want het is niet 'duurzaam' of zo. En dus gooit Greenpeace er nog maar eens een brand attack campagne tegenaan, lekker de energiebedrijven zwart maken zonder enige vorm van bewijs. Gewoon, omdat het kan.
Blijkens dit artikel zijn ze nu zelfs bij de MSM eindelijk wakker geworden als het om de kwalijke campagnepraktijken van Greenpeace gaat.
De strategie van Greenpeace is, aldus het Christen-Progressieve Trouw, simpel, maar dodelijk efficiënt: de organisatie probeert de reputatie van bedrijven die Greenpeace om wat voor reden dan ook niet lekker liggen te ondermijnen. Hoe? Door het maken van professionele en onderhoudende filmpjes die bekeken worden door zogenaamde slacktivists. Ik hoor u al denken, "slacktivists, wat zijn dat nu weer?" Welnu, het woord is een samenvoeging van slacker (zoiets als luiwammes) en activist. Het zijn doorsneeburgers: mensen die zich 's avonds na het werk voor de televisie zetten en pas uit hun luie stoel komen als het tijd is om naar bed te gaan. Dit zijn ook de mensen waar bedrijven van afhankelijk zijn: zij kopen immers hun produkten.
En daar zit hem nu net de kneep. Als je als Greenpeace zijnde dit soort mensen kunt overtuigen dat bepaalde bedrijven kwaadaardig zijn, protesteren ze door hun produkten niet meer te kopen. En dan hebben genoemde bedrijven een groot probleem: zij kijken machteloos toe terwijl hun omzet keldert, ze kunnen geen kant meer op, en voelen zich uiteindelijk gedwongen toe te geven aan de groene chanteurs van Greenpeace. Is dat eerlijk? Nee, dat is het niet:
Nuon en Essent hebben al investeringen gedaan, onderzoek naar de milieueffecten van de centrales zijn uitgevoerd en vergunningen voor de bouw van de centrales zijn verleend.
Kortom: geen vuiltje aan de lucht. Deze centrales zijn niet slechts 'niet verkeerd', nee, ze zijn zelfs goed voor Nederland. Maar Greenpeace vindt dat niet interessant. De Machiavellistische groene maffiosi maken zich alleen maar druk over hún agenda en hun doelen. En dus laten ze de slacktivists los op Nuon en Essent, in de hoop dat deze bedrijven zich uiteindelijk overgeven, zoals zoveel andere bedrijven in vergelijkbare situaties al hebben gedaan:
Een dergelijk conflict belandt normaal vaak in de rechtszaal waar één van de partijen gelijk krijgt. Maar bij deze aanpak van Greenpeace is gelijk of niet geen punt: wanneer de klanten hun contracten massaal opzeggen is er maar één winnaar, ondanks eventuele rechtelijke uitspraken.
Hoewel Greenpeace behoorlijk effectief is weigeren Nuon en Essent vooralsnog toe te geven. Zij proberen de aanvallen van Greenpeace op iedere mogelijke wijze te pareren. Het enige probleem:
Zowel Nuon als Essent heeft een persbericht gepubliceerd om de zorgen over het milieu te weerleggen. De teksten zijn droog en nodigen de gewone burger niet uit tot lezen.
Dat zelfs Trouw zich opwindt over de tactieken van Greenpeace toont eens temeer aan dat deze club werkelijk schandalig bezig is. Nuon en Essent lijden, Nederland lijdt, en Greenpeace lacht in haar groene vuistje omdat ze wéér een goedbedoelend bedrijf imagoschade heeft toegebracht.
Lees ook