In Turkije worden er massaal mensen opgepakt. De ene na de andere criticus van de overheid moet eraan geloven. Zelfs mensen die van hun leven nog nooit iets slechts hebben gezegd over het Erdogan regime zijn de pineut, puur en alleen omdat Ankara denkt dat zij niet loyaal zijn. Eén van de mensen die gearresteerd is in de afgelopen weken is
Asli Erdogan (geen familie van de president). Asli is één van de bekendste auteurs van Turkije en is daarnaast ook nog eens een invloedrijke mensenrechtenactivist. Zij werd onlangs opgepakt omdat ze hoegenaamd lid is van "een terroristische organisatie." Daarmee bedoelt het Turkse regime dat ze haar ervan verdenken te sympathiseren met de PKK.
Nou is de PKK honderd procent zeker een vreselijke terroristische organisatie, maar het is natuurlijk volstrekt belachelijk om deze dame ervan te beschuldigen dat ze 'lid' is van deze groepering.
Ongelooflijk genoeg is er in ieder geval één columnist over in Turkije met de moed om haar arrestatie te bekritiseren. Dat is opvallend omdat de meeste Turkse journalisten en columnisten zwijgen over Erdogans zuiveringen, dit ongetwijfeld uit angst dat zij anders het eerstvolgende doelwit worden van de islamistische autocraat.
Voor de Engelstalige versie van Hürriyet, één van de grootste kranten in Turkije,
schrijft Kanat Atkaya:
Squeeze Aslı, and you cannot get a terrorist out of her.
Even if you close up her body - which has been harmed by illness, accidents and attacks - even if you were to accuse her with irrational crimes, you cannot make her into a terrorist.
Aslı Erdoğan is just the latest example in a shameful, cursed chain of intimidation efforts in Turkey’s history against hundreds of writers like Nazım Hikmet and Sabahattin Ali.
No..
If you do not see her arrest as an intimidation effort, your conscience has been blinded.
If the only evidence you provide when you arrest her is articles talking only about peace, and the list of advisory boards of publications that is there out of formality, if your only argument is “but that newspaper supports terror,” then I have no more to say. Pack up and go home.
Asli Erdogan zet zich in haar werk -- of dat nou als activiste of als schrijfster is -- altijd in voor de onderdrukten. Daarbij bekritiseert ze blind nationalisme, dat behoorlijk prevalent is in Turkije, regelmatig. Ook verzet ze zich sterk tegen de onderdrukking van vrouwen en meisjes: iets dat hoognodig is in een land waar
één op de drie huwelijken gesloten wordt met een
minderjarig meisje. Blijkbaar hebben die twee aspecten van haar principes ervoor gezorgd dat de Turkse overheid op zoek was naar een excuus om haar eindelijk te arresteren. Dat is nu gelukt.
Deze arrestatie slaat natuurlijk volstrekt nergens op, maar daar heeft het Erdogan regime duidelijk lak aan. Een ieder die het regime bekritiseert staat nu op de zwarte lijst en zal er uiteindelijk aan moeten geloven. Geef deze autocraten een excuus om je op te pakken -- door per ongeluk iets te zeggen over de behandeling van Koerden in Turkije of over de zuiveringen waarbij allerlei Gülenisten worden aangepakt -- en het duurt niet lang voor de politie op je deur klopt.
Ondertussen blijven de onderhandelingen tussen Turkije en de Europese Unie gewoon doorgaan. Want stel je voor dat Brussel eens vasthoudt aan zijn principes; dat is maar eng.
