Ongelooflijk: Trouw doet huiliehuilie over Iraakse vervolging van ISIS-jihadisten
Oh nee, zo'n land moet natuurlijk vooral niet jihadisten oppakken, vervolgen, en berechten. Dat is maar 'inhumaan.' Toch?
Je zou denken dat het een grap is, maar nee, de linkse dames en heren van Trouw menen het serieus. Het radicaal-linkse fopkrantje heeft vandaag namelijk een artikel gepubliceerd waarin de lezer opgeroepen wordt om vooral heel veel medelijden te hebben met Irakezen die ervan verdacht worden dat ze samen hebben gewerkt met, of lid zijn geweest van, ISIS.
Zo wordt er een advocaat geciteerd, ene Seif Rubaie, die uitlegt dat omdat Irakzen de voornaam van hun vader als achternaam gebruiken, er nogal wat dezelfde naamcombinaties zijn. Daardoor worden de verkeerde personen soms opgepakt. Of, volgens, Trouw, "veel."
Wat "veel" is? Nou, 15 procent van de gevangen wordt na verloop van tijd vrijgelaten wegens een gebrek aan bewijs of verwarring over iemands identiteit. Ja, dat lees je goed: 15 procent. In 85% van de gevallen lijkt de informatie dus wél te kloppen.
Blijkbaar is dat wat Trouw betreft nog altijd onacceptabel. Als het aan deze linkse gekkies ligt is het veel beter om dan maar helemaal niemand op te pakken, want stel je voor dat je per ongelijk tijdelijk iemand vastzet die geen jihadist is. Nee, nee, veel beter om ze dan allemaal vrijelijk op straat te laten lopen. Dat dit betekent dat ze natuurlijk meteen een aanslag kunnen plannen vermeldt Trouw gemakshalve maar niet.
Daarnaast heeft Trouw een moeder gevonden, de 50-jarige Sariah Yahya. Sariahs zoon Luay is opgepakt omdat hij verdacht wordt van betrokkenheid bij ISIS. Maar hij is hartstikke onschuldig! Wat zielig! Dit kan zo toch niet?!
Hoe 'we' -- en daarmee bedoel ik: de nepjournalisten van Trouw -- weten dat hij 'onschuldig' is? Zijn moeder zegt het. En dus is het zo.
Sariah Yahya (50) heeft de gevangenen hoopvol bekeken. Ze zoekt haar 30-jarige zoon Luay. Die is acht maanden geleden in hun dorp Shamsiat door het leger opgepakt, samen met nog zo’n 275 anderen, vertelt ze in de schaduw van de hoge muur buiten de rechtbank. Haar zoon, die na de dood van haar man voor het gezin zorgde, is onschuldig, zegt ze stellig. Ze heeft overal naar hem gezocht en hoopt vandaag te horen of hij hier geregistreerd staat.
Nou weet ik niet in hoeverre Trouw nieuws over aanslagplegers volgt, maar ik kan die wegkijkers verzekeren dat vrienden en familie altijd beweren dat broerlief/vriendlief/zoonlief juist heel lief en aardig is, en geen vlieg zou kwaad doen. Echt niet! Er moet een foutje zijn gemaakt! Of een samenzwering. Hoe dan ook, meneer de terrorist is hartstikke 'onschuldig.' Echt waar.
Als je zo'n wanverhaal leest op de site van Trouw begrijp je opeens: die mensen zijn echt totaal wereldvreemd. Ze hebben er geen enkel idee van dat een groot deel van Irak jarenlang in handen is geweest van ISIS en dat die terreurgroep daar ontzettend groot was... en dus ook heel veel mensen had aangetrokken. Blijkbaar gelooft Trouw de eigen propaganda -- dat ISIS maar een handjevol extremisten was die verder niets te maken hadden met de lokale bevolking -- helemaal.
Nou, slecht nieuws voor Trouw: er is een reden dat dit soort groepen steeds weer voet aan de grond krijgen in het Midden-Oosten. Een aanzienlijk deel van de bevolking in dat deel van de wereld is namelijk óók extremists. Als zo'n club als ISIS het voor het zeggen krijgt in hun stad of dorp sluiten ze zich er dus meteen bij aan. Triest, maar waar.
Het meest opvallende? In de allerlaatste paragraaf is zelfs Trouw gedwongen om toe te geven dat Irak er eigenlijk alles aan doet om alle gevangenen een eerlijk proces te geven:
Over het totale aantal gevangenen bestaat onzekerheid, maar het moeten er duizenden zijn. De regering in Bagdad lijkt zich na lang aandringen van juristen en overheden bewust van het probleem om allen een eerlijk proces te geven. Daarom heeft ze vorige week de Verenigde Naties te hulp geroepen om de zwaardere verdachten te helpen berechten.
Kortom, het valt allemaal nogal mee met die oneerlijke behandelingen, foutjes, en inhumane behandeling, daar in Irak. De meerderheid van deze gevangenen mogen zich in hun handjes knijpen dat ze niet gewoon in één klap naar het hiernamaals zijn geholpen door het Iraakse leger.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
