Onderzoek wijst uit, Nederlanders merken dat polarisatie toeneemt: 'meer geschreeuw, minder geluisterd'
Het Sociaal en Cultureel Planbureau meldt in het rapport 'Burgerpespectieven 2019' dat men een toenemende polarisatie waarneemt. De grootste tegenstelling is tussen arm en rijk, het grootste conflict tussen allochtoon en autochtoon. Via de NOS.
Opvallend is dat 70 procent van de ondervraagden vindt dat sociale media tegenstellingen juist hebben vergroot. Zo'n 50 procent meent dat traditionele media dat juist doen.
Er wordt natuurlijk direct gewaarschuwd en gemeld dat dit 'zorgwekkend' is. Nu is dat ook wel zo, maar loopt men het risico dat de oplossing massaal gaat worden gezocht richting 'verbinden' en 'met elkaar in gesprek gaan'. Het is namelijk prima dat men, door in contact met elkaar te komen, vooroordelen tegengaat, maar waar geen rekening mee wordt gehouden is dit: wat als juist door het contact de tegenstellingen nóg groter worden?
Als ik m'n buurman vermijd omdat ik een slecht gevoel bij hem krijg, ik na enige tijd een dappere poging doe om over m'n vooroordelen heen te stappen en het blijkt daadwerkelijk een misselijkmakend ventje, wat dan?
De conclusie van dit onderzoek richt zich op twee assen: arm-rijk en allochtoon-autochtoon, waar ook nog eens overlap tussen die groepen zit. Toch zal men, vóór er massaal wordt opgeroepen tot 'verbinding' en 'de dialoog', duidelijk moeten worden óf er überhaupt iets te verbinden valt.
De rijke wil z'n rijkdom niet afstaan aan iemand die het verkwanselt, laat staan aan iemand die de rijke ook nog eens van kolonialisme en onderdrukking beschuldigt. Heeft hij binding met Nederland dan zal hij in opstand komen. Heeft hij dat niet, dan zet hij z'n schaapjes wel elders op het droge. De arme die binding heeft met Nederland zal zo min mogelijk hulp van buitenaf willen en zich willen distantiëren van slachtofferschap. Voor hem is het niet alleen materiële welvaart maar ook de strijd die hij heeft geleverd om het te krijgen. Hij kan echter niet openlijk praten over waarom hij wél hulp zou moeten kunnen krijgen (en het niet wil accepteren) maar een even arme migrant, die riskeert slecht te integreren (om wat voor reden dan ook) of dat überhaupt niet wil, bijvoorbeeld niet.
Het is volgens mij niet zozeer dat tegenstellingen vergroot worden wat het probleem is, maar meer het idee dat de opponent zich bij voorbaat al inlaat met vuile trucjes, in plaats van een eerlijk debat. Als men al over hetzelfde weet te spreken natuurlijk, want woorden zijn heel andere betekenissen gaan krijgen bij verschillende groepen.
