Onderzoek Rekenkamer: Bij vluchtelingencrisis is het ieder land voor zich, stik er maar in
De Rekenkamer heeft onderzoek gedaan naar de statistieken en het beleid aangaande de vluchtelingencrisis de afgelopen jaren. Volgens de instantie is het vrij duidelijk dat Europese landen elkaar niet wilden ontlasten, ook al kwamen er asielzoekers van uit andere Europese landen. Volgens de afspraken moeten vluchtelingen asiel aanvragen bij het Europese land waar ze aankomen. Afgelopen jaren 'asielshopte' men erop los.
Uit cijfers van de Rekenkamer blijkt echter dat Nederland weliswaar probeerde om die asielzoekers die hier terechtkwamen terug te sturen naar landen waar die zich al eerder hadden gemeld, maar dat die lidstaten dat slechts in 14,8 procent van de gevallen honoreerden. Van de 19.979 claims die Nederland tussen 2014 en 2016 bij andere EU-lidstaten neerlegde, bleken er eind 2016 slechts 2953 te zijn geëffectueerd. Vooral Polen, maar ook Oostenrijk en Bulgarije wezen tal van claims af.
Het devies was toch vooral: elk land moet maar om zien te gaan met de asielzoekers die het te verwerken krijgt. Zeker van Griekenland en Italië was die houding wel te begrijpen: zij hadden in eerste instantie vele tienduizenden asielzoekers moeten opnemen. De vraag is of andere landen toen snel hadden bijgesprongen om hen te ontlasten.
Dit is symbolisch voor een continent dat in geen enkel opzicht initiatief toont of solidariteit toont als het er op aankomt. Hoe komt dat? Niet door te weinig EU, maar door te veel EU. Afgelopen jaren is er te veel 'solidariteit' afgedwongen, zoals in de economische crisis, of bij de vluchtelingencrisis in de vorm van migrantenquota. Als je solidariteit gaat forceren, gaat dat ten koste van de vrijwillige solidariteit, échte solidariteit.
Wat het beste zou helpen is weer teruggaan naar grotere nationale soevereiniteit waarin solidariteit op basis is van wederzijds respect, zónder dwang. Op dit punt lijkt meer dwang de oplossing voor alles te zijn en 'straf' gemeengoed tegenover landen die niet meedoen met de 'status quo'. Dan krijg je situaties zoals de Rekenkamer schetst in het onderzoek.
