Over Dikke Bertha's, stalinisten, GroenLinks en nog zo wat zaken
Terwijl onder leiding van Godfather Draghi in zijn rovershol te Frankfurt de grootste geldroof uit de wereldgeschiedenis wordt voltrokken, kibbelen hoogleraren op leeftijd hier in de Volkskrant over de wenselijkheid om de muntunie open te breken.
Het begon met een
opiniestuk van Harrie Verbon, hoogleraar economie en tot voor kort ook columnist van deze
website. De titel luidt: 'Dikke Bertha's van de ECB maken economisch meer kapot dan je lief is'. Kerncitaat:
Door halsstarrig vast te houden aan de euro worden de Zuid-Europese landen geofferd, terwijl via allerlei Europese noodfondsen ook de Noord-Europese landen flink in de buidel moeten tasten om het prestigeproject euro overeind te houden.
Verbon wijst erop dat werkbare aternatieven, zoals opsplitsing van de muntunie en de 'Matheo Solution' van André te Dam, ten onrechte niet in overweging worden genomen. Zijn argumentatie laat ik maar even voor wat die is. Vaste lezers van deze website zullen die intussen wel kunnen dromen.
Meindert Fennema, emeritus hoogleraar politicologie en columnist van de Volkskrant, kwam met een
reactie onder de veelzeggende titel 'Zuid-Europese landen hun eigen munt terug? Wat is dat voor gelul?' (zie ook
dit commentaar van Jean Wanningen). Misschien ligt het aan mij, maar van Fennema zijn economische argumentatie kan ik geen chocola maken. Wel lijkt het erop dat Fennema meent dat de zuidelijke landen met de door Duitsland voorgeschreven hervormingen en bezuinigingen belangrijke vorderingen boeken op weg naar economische en financiële zelfredzaamheid:
In de eurozone worden regerende elites van zuidelijke landen nu onder druk van de ECB en door de meedogenloze jongens en meisjes van het IMF gedwongen om op een ordentelijke manier te bezuinigen en de corruptie in eigen kring te bestrijden, pensioenstelsels aan te passen, en de belastingheffing efficiënter en eerlijker te maken.
Een wel zeer optimistische kijk op het Zuid-Europese aanpassingsvermogen!
Inmiddels heeft ook Alfred Kleinknecht, emeritus hoogleraar economie en vooral bekend van zijn krtitiek op het hier te lande gekoesterde leerstuk van de loonmatiging, zich in de discussie gemengd. Zijn
artikel in de Volkskrant draagt de titel 'Verlos Zuid-Europa van de euro', een titel die voor zichzelf spreekt. Zijn argumenten zullen net als de argumenten van Verbon, de vaste lezers van deze
website bekend voorkomen. Slechts één citaat wil ik er uitlichten:
Verbon noemt bijvoorbeeld het 'one size fits nobody' argument: de eurozone is nu eenmaal geen optimaal muntgebied, met alle consequenties van dien. Economen weten dit al sinds een halve eeuw, dankzij het Nobelprijs winnende werk van Mundell, maar naar economen is bij de introductie van de euro niet geluisterd. Het Brusselse discours wordt gedomineerd door politicologen, bestuurskundigen, filosofen en ander soort volk dat van alles gestudeerd heeft, behalve harde economie.
Dat verklaart meteen het verschil van inzicht tussen de beide emeritus hoogleraren Fennema en Kleinknecht. Maar er speelt nog iets anders. Weliswaar kunnen beiden worden gesitueerd in dezelfde politieke hoek (GroenLinks), maar Fennema heeft daarvoor nog deel uitgemaakt van de gestaalde kaders van de CPN, de meest stalinistische communistische partij van West-Europa. En in die kringen gold nu eenmaal het primaat van de ideologie boven de empirie.
Opvallend is dat het debat over de euro hier wordt gevoerd door twee emeritus hoogleraren en één hoogleraar die tegen zijn pensioen aan zit. Verder blijft het in economenland muisstil over de euro. Afgezien van de
geruchtmakende uitlatingen van vertrekkend CPB-directeur Coen Teulings en zo nu en dan een
statement van Arjo Klamer, die in het dagelijks leven de perifere discipline 'economie van de kunst en cultuur' doceert. Eurocriticus Ewald Engelen houdt het inmiddels voor gezien. Hij heeft zich teruggetrokken uit het BurgerforumEU en uit zijn toelichting (zie
deze column en
deze video) leid ik af dat hij het
gedemoniseer zat was en moest vrezen voor zijn carrière.
Een lichtpuntje in de duisternis is de situatie bij onze oosterburen. Daar wist de 'professorenpartij' AfD, die pleit voor ontmanteling van de muntunie, door te dringen tot het Europees Parlement. Weliswaar met een bescheiden 7 procent van de stemmen, maar inmiddels wel opgenomen in de respectabele ECR-fractie, waarvan ook de Britse conservatieven deel uitmaken. Die klap is heel hard aangekomen bij het eurofiele Duitse establishment, Merkel voorop.
Noot:
'Onder professoren' verwijst naar de gelijknamige satirisch getoonzette roman van W.F. Hermans uit 1975, waarin de schrijver, puttend uit eigen ervaring, de verloedering van de Nederlandse universiteiten aan de kaak stelt.
Mijn eerdere bijdragen aan deze site staan hier. 
