Het is zover: Ierland gaat een greep doen in het noodfonds. Daartoe is paddy gedwongen na intense druk vanuit de EU en het IMF. Ik stel me voor dat een onberispelijk saaie functionaris een pistool tegen de slaap van de Ierse MinFin Lenihan hield en hem verzekerde dat of zijn hersenen of zijn handtekening onder het noodfonds-document kwamen te staan. De EU schuwt zelfs afpersing niet als het gaat om de 'eenheid van de Unie'. Want dat is waar het werkelijk om gaat: als de gok met Ierland niet goed uitpakt en de markten blijven zenuwachtig, gaat de euro eraan en ziet het er somber uit voor de EU.
Zowel de EU als het IMF bang zijn voor besmettingsgevaar. Andere instabiele landen, de welbekende PIIGS, zouden namelijk ook ten prooi kunnen vallen aan de zenuwachtige markten. Alsof de Ierse 'redding' iets aan het sentiment van de markten zal veranderen. Geenszins. Toch gokken de EU en het IMF erop dat alles goed zal komen als Ierland eenmaal gered is. Dat is niet meer dan ijdele hoop. De markten zullen weldra als een woeste menigte aan de poorten van Portugal rammelen, Spanje zal volgen, Italië is niet veilig. Het noodfonds, hoe groot ook, kan die al die PIIGS niet redden. De structurele problemen van die landen toedekken met de mantel der liefde miljardencheques verandert niets.