Nieuwe gifgasaanval in Syrië; wie is de schuldige?

Over anderhalve maand, op 3 juni, zijn er weer verkiezingen in Syrië. In 2007 waren die voor het laatst. Assad won de verkiezingen toen met 97% van de stemmen. Niemand twijfelt er aan dat die cijfers een tikkeltje overdreven waren. Feit is echter wel dat Assad een ambtsperiode van zeven jaar begon. Nu, aan het eind van die periode, gaat Assad proberen dit kunstje nog eens te herhalen. Zeven jaar geleden konden mensen enkel aangeven of ze vonden dat Assad wel of niet aan de macht moest blijven. Er waren geen tegenkandidaten.

Of er de komende maand nog tegenkandidaten komen in Syrië, is maar de vraag. Assad heeft namelijk de nodige regels opgesteld waaraan zo'n kandidaat zou moeten voldoen. Dat een kandidaat veertig jaar of ouder moet zijn, is daarvan makkelijk te overkomen. Dat een kandidaat de afgelopen tien jaar in Syrië moet hebben gewoond, is al een stuk lastiger voor de oppositie. Veel oppositieleiders wonen al jaren in het buitenland. Ook moet een nieuwe kandidaat de steun hebben van ten minste 35 parlementariërs. Allemaal al vast veel succes!

Gifgas
Ondertussen gaat de burgeroorlog in Syrië nog steeds door. Assad boekte de afgelopen weken een paar mooie overwinningen. Dat geeft hem het nodige zelfvertrouwen. Volgens Assad bevindt de strijd zich op een keerpunt. Durft Assad met dat zelfvertrouwen en die bries van overwinningen in zijn rug weer gifgas in te zetten? De rebellen zeggen van wel:

Lieverdje
Na de aanval met het chloorgas wezen de rebellen meteen naar de regering, maar Assad en consorten wezen terug naar de oppositie. Onduidelijkheid heerst! Assad heeft weinig belang bij deze nieuwe, internationale ophef. De terroristen hebben dat belang wel. Nieuwe steun in de vorm van geld en wapens is immers hard nodig. Aan de andere kant is Assad alles behalve een lieverdje.

Of de schuldige ooit aangewezen gaat worden, is maar de vraag. De gifgasaanval in augustus van vorig jaar is ook nog steeds een groot raadsel. Onomstreden bewijs is er nooit geleverd. Daarnaast is de internationale wereld nu druk met Oekraïne. Syrië is niet zo interessant meer. Ook al gaan daar nog steeds heel veel mensen kapot.

Overigens zou Assad niet veel chemische wapens meer moeten hebben. Voor 5 februari 2014 zouden alle chemische wapens in Syrië moeten zijn vernietigd. Dat is niet gelukt. Wel is inmiddels zo'n 80% opgeruimd. De Nederlandse diplomate Sigrid Kaag heeft de leiding bij het toezicht op de operatie.