De Israëlische premier Benyamin Netanyahu is buitengewoon tevreden met de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen.
In een reactie op de uitslag noemt hij
Donald Trump, de winnaar, een "echte vriend van
Israël." Ook
zegt hij uit te kijken naar de samenwerking met de man die de 45e president van Amerika zal worden in januari volgend jaar.
Netanyahu:
"Ik vertrouw erop dat de tot president gekozen Trump en ik de unieke alliantie tussen onze twee landen zullen versterken en naar nog grotere hoogten zullen brengen."
Anders dan Netanyahu vertrouw ik Trump voor geen cent -- hij spreekt zichzelf om de haverklap tegen -- maar ik vertrouw de Israëlische premier juist wél. Als hij denkt dat het wel goed komt met Trump aan het roer... tja, daar krijg ik toch iets van hoop van. Niet dat ik nu opeens denk dat Trump de beste president ooit wordt, maar Netanyahu is wel iemand die het hardop zegt als hij denkt dat een Amerikaanse leider er een potje van zal maken in het
Midden-Oosten, en zeker als die Israël aan zijn lot zal overlaten. Dat Netanyahu nu zo positief reageert betekent dat er achter de schermen goede contacten zijn tussen de twee kampen. Dat is toch wel positief.
Voor de rest is dit wat mij betreft echt een overwinning van het populisme. Trump beloofde ook in zijn overwinningstoespraak dat hij van plan is om fors 'te investeren' in de economie door grote projecten te beginnen. Hij had het met name over het bouwen wegen en bruggen en dergelijke. Daarnaast wil hij de vrijhandel beperken en het moeilijker maken voor bedrijven uit andere landen om te concurreren met het Amerikaanse bedrijfsleven.
Het was dit maal dus zeker géén strijd tussen het conservatisme enerzijds en het progressivisme anderzijds. Feitelijk was het een clash tussen populisme en progressivisme. Dat is opmerkelijk omdat dat twee zusterideologieën zijn. De ene legt alleen meer nadruk op etniciteit dan de andere -- en dan bedoel ik de etniciteit van de meerderheid van het electoraat. Blanken dus.