Nederlandse kiezer een loer gedraaid door Ruttaerd de Vos

Na Trump en Brexit zijn we vergeten dat Rutte een oude rot in het vak is, en net zo goed in staat de massa’s te bespelen als de grootste populist. De sluwe vos trok vlak voor de verkiezingen een aas uit zijn mouw en heeft de PVV en zijn andere rivalen het nakijken gegeven met zijn zorgvuldig georkestreerde Turkije-relletje. Wat is er gebeurd?

Het is 11 maart, vier dagen voor de verkiezingen. Erdogan wil via een referendum alleenheerser van Turkije worden, en daarom stuurt hij een minister naar Nederland om hier campagne te voeren onder de Turken. Politiek bedrijven in andere landen, dat kan natuurlijk niet! Vandaar de gerechtvaardigde verontwaardiging van de regering en het weigeren van de komst van de minister. De onredelijke Turken worden boos en gaan rellen, zowel hier als in Turkije. Rutte zegt er niet aan te denken zijn excuses aan te bieden, laat zijn spierballen zien en weerstaat dapper de diplomatieke aanval op Nederland. Volgens Den Haag en diens media-cohorten heeft het uiteraard niets met de verkiezingen te maken.

Tot zover het officiële verhaal.

Nu wat er eigenlijk aan de hand is. Erdogan wil in Turkije een soort Frans presidentieel systeem invoeren, om verscheidene geopolitieke redenen, en wil zijn aanhang in Nederland overtuigen om in het referendum vóór te stemmen. Dat Turken met de Turkse nationaliteit in Turkse politieke aangelegenheden mogen stemmen is niets bijzonders, Nederlanders in het buitenland mogen hier ook stemmen. Wat wel bijzonder is, is dat Rutte het in eerste instantie prima vindt dat de Turkse minister hier komt, als hij maar even wacht tot na de verkiezingen. De premier denkt dat het bezoek Wilders in de kaart kan spelen.

Als de Turkse minister toch besluit te komen, weet Rutte de hele zaak meesterlijk naar zijn hand te zetten. Met gespeelde verontwaardiging over politieke inmenging wordt de minister tegengehouden en teruggestuurd. De Turken zijn begrijpelijkerwijze kwaad om deze hypocriete handeling van de Nederlandse regering. Nederland doet namelijk niet anders dan zich mengen in buitenlandse aangelegenheden. Via NGO’s, ambassades, het storten van miljoenen aan belastinggeld in de Clinton Foundation in de aanloop naar de Amerikaanse verkiezingen, dat soort zaken. En dat ook nog eens terwijl de campagne van de tegenstanders in het Turkse referendum hier al in volle gang is en kamerleden hier stemadviezen geven aan Turkse stemmers in Nederland.

De Turken hebben dus reden om verontwaardigd te zijn, en een diplomatiek relletje komt Erdogan ook zeer aardig uit vanwege zijn eigen referendum. Met hun typisch Turkse hysterie creëeren ze een rel die beide staatslieden wel zeer goed uitkomt. Erdogan boekt winst onder de Turken, en Rutte kan vervolgens de harde premier spelen, en zeggen er niet over te peinzen excuses aan te bieden. Er moet maar eens paal en perk worden gesteld aan die Turken.

‘Bravo!’ denkt de kiezer, ‘eindelijk eens de taal die ik wil horen!’ En terstond zijn alle naaistreken van de afgelopen vier jaar vergeten (1000 piek, geen geld naar de Grieken, het referendum, minder immigratie, weet u nog?). 86% van de Nederlanders vindt dat de regering goed heeft gehandeld in deze zaak, zwevende kiezers die PVV en FvD overwogen hellen weer over naar Rutte, de VVD stijgt in de peilingen en is uiteindelijk weer de grootste partij.

List geslaagd.

En Rutte zou Rutte niet zijn als hij niet, nadat de winst binnen is, weer de slapjanus zou uithangen. De ogenschijnlijk onverbiddelijke premier hield vanaf het begin de achterdeur naar Turkije op een kier, en de vos heeft ondertussen naar verluid zijn excuses alweer aangeboden. De verkiezingen zijn voorbij, de opblaas-spierballen kunnen weer de verkleedkist in, en Nederland kan zich opmaken om weer vier jaar genaaid te worden door het partijkartel.