"Als dit in Burkina Faso gebeurt, krijgt het land geen steun meer."
Nederlandse leden van het Europees Parlement zijn niet van plan om een stapje terug te doen. Wat hen betreft moet Martin Selmayr, de nieuwe secretaris-generaal in de Europese Commissie, wieberen. En snel een beetje.
Nederlandse Europarlementariërs van VVD, GroenLinks, D66, PvdA en SP willen dat de benoeming van Selmayr tot secretaris-generaal wordt teruggedraaid, bleek dinsdagavond tijdens een NOS-debat in Brussel.
Het is ongelooflijk, maar zelfs VVD'er Hans van Baalen vindt het absoluut niet kunnen dat Selmayrs benoeming er zo snel doorheen gedrukt werd. Ik citeer:
Aangezien Van Baalen eurofiel tot op het bot is, is dat een ronduit schokkende uitspraak, maar het is tekenend voor de woede in het Europees Parlement. Parlementariërs voelen zich op de tenen getrapt. Hen werd niets gevraagd, de normale procedure werd niet gevolgd. Dat de Europese Commissie zich dictatoriaal gedraagt naar lidstaten toe, soit, maar in Brussel zelf? Nee, dat kunnen ze niet accepteren.
Ongelooflijk genoeg is er nog wel één partij die Selmayr misschien toch nog een kans wil geven. Het gaat om... het CDA. Die partij is lid van de Europese Volkspartij van Jean-Claude Juncker. Selmayr was jaren zijn grote vertrouweling. CDA-parlementariër Esther de Lange zegt dat de zaak weliswaar "stinkt," maar dat zij en haar collega-christendemocraten toch eerst meer informatie willen hebben... alvorens al dan niet te eisen dat Selmayr opstapt.
Met andere woorden, mevrouw is bang dat haar christendemocratische vrienden van de Europese Volkspartij boos worden als ze Selmayr publiekelijk afvalt. Daarom hoopt ze de boot nog even af te houden. Misschien dat Selmayr opstapt voor het CDA zich hoeft uit te spreken, zal ze denken. Dat zou ideaal zijn.
De manier waarop Selmayr benoemd werd is natuurlijk volstrekt immoreel en zelfs corrupt. Er was bijvoorbeeld maar één tegenkandidaat: Clara Martinez Alberola. Die ken je ongetwijfeld niet, maar zij is... een medewerker van Selmayr. Mevrouw was dus een strokandidaat; een nepkandidaat die alleen maar naar voren geschoven werd zodat de Europese Commissie kon zeggen dat de regels wél gevolgd waren.