Voor 2030 moeten er één miljoen nieuwe woningen worden gerealiseerd, maar de grote vraag is natuurlijk waar al deze woningen gaan staan. Overheden hebben de ogen nu gericht op vruchtbare landbouwgrond als perfecte locatie voor honderdduizenden nieuwe woningen. Dit is tegen het zere been van de Land- en Tuinbouworganisatie (LTO). Die is van mening dat de Nederlandse boer de dupe wordt van trage bureaucratie.
Het Economisch Instituut voor de Bouw (EIB) komt met een nieuw adviesrapport voor de overheid: om die één miljoen nieuwe woningen te realiseren voor 2030 zal men veel huizen moeten gaan bouwen in groene gebieden. De landbouwsector ziet daarom de bui al hangen, want de overheid kijkt nu al watertandend naar plannen om landbouwgrond op te offeren voor dit doel, zo meldt de NOS.
Het EIB is van mening dat door de langzame regelgeving in grote steden men snel moet uitwijken naar de groene gebieden: "Binnen steden zijn er veel obstakels, waardoor de bouw traag gaat. Mede daarom moeten we echt meer in weilanden gaan ontwikkelen."
Uiteraard is de Nederlandse landbouwsector niet blij met zulke uitspraken, want waarom zouden zij grond moeten afstaan terwijl de logge regelgeving, die is ingesteld door de overheid zelf, het ware probleem is? De LTO is dan ook niet te spreken over het rapport; de organisatie zegt niet het kind van de rekening te willen worden van "trage bureaucratie".
Een oproep van de redactie: door de coronacrisis heeft DDS het, net als veel andere websites, ontzettend lastig. Wij willen alles gratis leesbaar houden voor iedereen, waardoor we voor onze inkomsten afhankelijk zijn van reclame. Maar bedrijven hebben financiële zorgen, en hebben dus niet veel te makken. Daar merken wij de gevolgen ook van. Vandaar onze omroep aan u, onze lezers: steun ons alsjeblieft! Via het betrouwbare Nederlandse BackMe-systeem kunt u maandelijks óf eenmalig doneren. Doe dat alstublieft, en help DDS in de lucht te blijven!
Ook Nederlandse boeren zijn woedend op dit advies, want zij verliezen de laatste jaren al veel grond door de komst van windmolens. De positie van de boer wordt op deze manier met het jaar steeds penibeler: als er al geen megalomane windturbine op hun grond wordt geplaatst, dan wel een woonwijk. Op deze manier blijft de overheid de Nederlandse boer pesten.