Ook ik heb grote moeite met de Koning en Koenders op het Arabische schiereiland, maar het is voor nu helaas de beste optie.
Toen
Koning Abdullah van Saudi-Arabië eerder deze week overleed, waren alle ogen onmiddellijk gericht op de Westerse regeringsleiders. Het begint namelijk langzaam tot het Westen door te dringen dat de oliesjieks van 's werelds meest lucratieve schiereiland er behalve het pompen van zwart goud er ook andere hobby's op nahouden. Er ging
deze week op Twitter een lijstje rond met barbaarse consequenties die moeten doorgaan voor 21e eeuw strafrecht. En
blogger Raif Badawi die iedere vrijdag vijftig zweepslagen ontvangt vanwege het feit dat de beste man islamkritisch is, krijgt ook een berg met aandacht in Europa en Amerika
De roep om thuis te blijven was dan ook groter dan ooit tevoren. Hier op DDS
schreef mijn collega Michael daar al wat over:
Het is belachelijk – nee, wanstaltig – dat de Nederlandse regering zich hiervoor laat lenen. Saoedi-Arabië is een islamistische theocratie, haar burgers worden van jongs af aan geïndoctrineerd met het extreemistische wahabisme, atheïsten worden behandeld als terroristen, vrouwen worden gestenigd, en ga zo maar door. Als Nederland de mensenrechten echt tot kernpunt van zijn buitenlands beleid wil maken volstaat een vriendelijk briefje waarin de nieuwe koning gevraagd wordt om grootschalige hervormingen in te voeren zodat de waardigheid van ieder individu voortaan gewaarborgd wordt in Saoedi-Arabië.
Alhoewel ik de oproep om de Saudi's en hun overleden sadistische monarch de middelvinger te geven instinctief steun, lijkt het mij uit een
realpolitiker overweging beter om waar wel dat condoleanceregister in het Midden Oosten te tekenen. Wie het daarmee eens is, is minister-president Rutte. De premier laat weten pal achter
de 'triple A' vertegenwoordiging te staan:
„Door de relatie te onderhouden wordt ook de mogelijkheid geboden samen te werken en soms lastige gesprekken te voeren, zoals in de strijd tegen ISIS en het voeren van een mensenrechtendialoog. Ook landen als België, Frankrijk en de VS kiezen ervoor om zich op het hoogste niveau te laten vertegenwoordigen.”
Die 'dialoog' over mensenrechten is één grote grap. Kent u de mop over het land uit het Midden-Oosten dat ineens een humane politiek ging voeren omdat Nederland met het vingertje zwaaide? Precies: ik ook niet.
Lees verder op de volgende pagina.
Maar verder heeft Rutte helaas een punt. De enige manier waarop er in Saudi-Arabië positieve verandering teweeggebracht kan worden, is als het Westen eensgezind optreedt. Het heeft dus geen enkele zin om als Nederland een flutdelegatie te sturen of zelfs helemaal thuis te blijven als de rest van onze échte bondgenoten daar wel gewoon met staatshoofden en regeringsleiders staat.
Sterker nog: als Nederland als enige was thuisgebleven, of slechts de tweede secretaresse van de derde vice-ambassadeur had gestuurd, kan dit zelfs worden geïnterpreteerd als zwakte. De Saudi's kunnen zo'n zet zien als onenigheid in het Westen, en krijgen dan een kans om verdeel-en-heers te spelen. Eendracht maakt macht, en het gebrek aan eenheid is een teken van zwakte. Zo'n signaal afgeven is niet in het belang van ons land, of de Westerse bondgenootschap.
Ten slotte mag best benadrukt worden dat Nederland daar niet staat omdat we massaal posters van Koning Abdullah boven ons bed hebben hangen. We staan daar vanwege zorgvuldig gecalculeerd eigenbelang. Wij hebben gewoon de olie uit die contreien nodig, en zijn er dus zelf niet bij gebaat om een diplomatieke crisis met Saudi-Arabië uit te lokken. Dat zou onze eigen belangen bedreigen, namelijk.
Al met al doet het me pijn in het hart om te zeggen, maar de beslissing om Koning en Koenders naar het rouwbeklag van de overleden Arabische vorst te sturen is de verstandigste beslissing. Thuisblijven had immers alleen maar verliezers opgeleverd.
