Typisch voor Nederland anno 2012.
Laura Dekker, het zeilmeisje, heeft het helemaal gehad met Nederland.
En neem het haar eens kwalijk. Tijdens haar wereldreis blogde ze regelmatig over het dagelijkse leven op haar zeilboot. In de laatste etappe van haar reis bleek dat leerplichtambtenaren hun messen al slijpen in afwachting van haar terugkeer. Ze hadden haar vader ontboden voor een gesprek omdat zijn dochter, nu zestien jaar en 123 dagen oud, niet genoeg werk zou maken van school.
Het is weer eens te triest voor woorden. De leerplicht was zogenaamd bedoeld om kinderen te beschermen; zodat ze niet vanaf acht jaar hoefden te werken in de mijnen, maar naar school konden. Zo konden ze dan welvarender worden dan hun ouders enzo. Nu wordt die wet echter misbruikt om ieder groot talent het leven nagenoeg onmogelijk te maken. De gelijkheidsdenkers hebben de macht gegrepen; je doet wat iedereen doet of je wordt keihard aangepakt.
Geen wonder dus dat Laura het volgende laat weten:
Maar nu blijkt dat de Nederlandse instanties weer begonnen zijn met problemen te maken, denk ik er sterk over om niet meer naar Nederland terug te gaan. ( ) Ik wil Nederland zeker niet de grond instampen, ik heb ervaren dat er ook veel goede mensen zijn. Maar ik voel dat het heel moeilijk voor me wordt om daar terug te keren.
Het is triest, maar ik geef je geen ongelijk. Sterker nog, wat jou nu overkomt is een van de redenen dat ik al van jongs af aan wilde emigreren (en da's gelukt). Ga naar een ander land, waar men prestaties nog wel op waarde kan schatten. In Nederland verspil je je tijd alleen maar.