Nederland is machteloos tegenover door Zuid-Europa gedomineerde ECB

Tegen de zin van Nederland (en een aantal andere Noord-Europese landen) gaat de Europese Centrale Bank op grote schaal leningen opkopen. De geldpers gaat aan, en er is niets wat we er aan kunnen doen.

Klaas Knot heeft het nog geprobeerd met tegenstemmen (hij werd daarin zelfs gesteund door Duitsland, Oostenrijk, Estland), maar het mocht niet baten: het meest megalomane opkoopprogramma in de geschiedenis van de euro staat op het punt van start te gaan. Maar liefst €1140 miljard zal extra worden rondgepompt om de economie zogenaamd te 'stimuleren'.

De Tweede Kamer had zich hier al kritisch over uitgelaten en in een zeldzaam eurokritisch meerderheidsstandpunt tegen deze absurde kapitaalinjectie gestemd. Als hoogste vertegenwoordiger van Nederland heeft Knot geprobeerd dit tegen te houden bij de ECB in Frankfurt, maar hij faalde daarin.

Niet alleen Nederland, maar ook Duitsland is furieus:

Maar het mag allemaal niet baten. De betalende landen zijn nu eenmaal in de minderheid, en de ontvangende landen in de meerderheid. Geen wonder dat maatregelen die voor de eerste groep ongunstig uitpakken, maar voor de tweede voordelig zijn op gemakkelijke wijze een meerderheid behalen.

Intussen probeert het CDA nog snel een politieke hit te scoren door premier Rutte op het matje te roepen. Aangenomen dat dit niet alleen voor de bühne is (doorgaans is dat namelijk wel het geval met Pieter Omtzigt), dan is het nog too little, too late. Rutte kan hier niks meer aan veranderen, al zou hij het willen. De eurozone had bij diens onfortuinlijke oprichting een clausule moeten opnemen dat 'de betaler bepaalt.' Maar dat is in een typische jaren '90-achtige opwelling van naïef optimisme nagelaten.

Nu zitten we met de gebakken peren. De monetaire transferunie is een feit, en dat de ECB een voor Nederland ongunstige machtsverhouding kent, is vandaag nogmaals bevestigd. De boodschap uit Frankfurt is duidelijk: het lot van Nederland is om te betalen. Nu, en tot het einde der tijden. Of dus het einde van de muntunie - whichever comes first.