De strijd tussen Iran, ISIS en Israël
Op zondag 18 januari 2015 viel de Israëlische luchtmacht een Hezbollah konvooi aan in de buurt van Kuneitra even over de grens met Israel op de Golan Hoogvlakte.
UNDOF militairen in het gebied zagen twee Apache helikopters die zogenaamde ‘ Hellfire” raketten afvuurden op twee Hezbollah Jeeps. Kort daarvoor waren twee onbemande vliegtuigen in het gebied waargenomen.
Bij de IAF aanval werden zes prominente leden van Hezbollah en zes leden van de Iraanse Revolutionaire Garde (IRCG) gedood. Onder hen waren de commandant van Hezbollah in Zuid Libanon en de Golan, Jihad Mugniyeh en Mohammed Ali Allah Dadi, een generaal van de IRCG.
Jihad Mugniyeh was de zoon van Imad Mugniyeh een van de meest gezochte terroristen ter wereld totdat hij werd geliquideerd door de Mossad in 2008. In 2014 werd Jihad benoemd tot commandant van Hezbollah. Kort daarop signaleerde de IDF een opmerkelijke verbetering in de operationele capaciteiten van Hezbollah in Libanon. Jihad’s missie was om Hezbollah te prepareren voor de volgende confrontatie met Israël.
De IAF-actie was opmerkelijk om twee redenen. Ten eerste had men klaarblijkelijk de beschikking over exacte informatie over de bewegingen van de Hezbollah commandanten. Ten tweede omdat Israël enorme risico’s nam toen besloten werd om het konvooi aan te vallen.
De regering in Jeruzalem riskeerde daarmee een oorlog met Hezbollah en Iran. De spanning aan de noordgrens was dan ook te snijden na de aanval. De Israëlische televisie ging direct over tot de wijze van berichtgeving die men ziet in het geval van oorlog en ook de IDF nam allerlei maatregelen die duidden op voorbereidingen op een komende confrontatie.
Op de wegen naar de noordgrens warden konvooien tanks en pantservoertuigen waargenomen en sommige wegen langs de grens waren gesloten voor burger verkeer.
De vraag dient zich aan waarom Israël deze risico’s nam? Reuters en andere persbureau’s berichtten dat Hezbollah met Iraanse hulp het grensgebied op de Golan Hoogvlakte wilde gebruiken voor het installeren van raketten. De logica daarachter was dat aanvallen vanaf de Golan Hoogvlakte voor Hezbollah niet het risico van een oorlog in Libanon zouden inhouden. Dat zou de aanwezigheid van voorname Hezbollah commandanten en de leden van de Iraanse Revolutionaire Garde in het konvooi verklaren.
Er is echter nog een andere voor de hand liggende reden waarom Israël besloot om in te grijpen.
In het begin van december 2014 besloten twee groepen rebellen in reactie op het intrekken van Amerikaanse steun zich aan te sluiten bij de Islamistische Staat. Het ging om de Yarmouk Martelaren Brigades en Het Vrije Syrische Leger. Beide groepen zijn ook te vinden in het grensgebied met Israël op de Golan Hoogvlakte.
Voor Iran en Hezbollah was deze ontwikkeling onverteerbaar gezien de eigen aspiraties in Syrië. Vooral de positie van de Yarmouk Brigades in de bufferzone waar voorheen de UNDOF gestationeerd was totdat men vluchtte in september vorig jaar, was niet acceptabel voor Hezbollah.
Het idee dat de Islamitische Staat de grens met Israël zou controleren stond haaks op de aspiraties van Iran en Hezbollah.
Iran besloot daarop om in te grijpen en om de controle van Hezbollah in get gebied uit te breiden.
Voor Israël is de dreiging van Hezbollah en Iran momenteel veel groter dan die van de Islamitische Staat en haar bondgenoten. Hezbollah beschikt over meer dan honderdduizend raketten die alle gebieden in Israël kunnen bereiken . Verder wordt algemeen aangenomen dat Hezbollah nu over geleide lange afstand raketten beschikt. Iran werkt volgens Israël aan een kernwapen en heeft herhaaldelijk aangegeven te streven naar de liquidatie van de Joodse staat. De situatie in het grensgebied met Israël in Syrië was voor Iran een unieke gelegenheid om de invloedssfeer uit te breiden en om Israël alsnog mee te slepen in de oorlog in Syrië.
Tot nu toe was Israël er in geslaagd om een betrekkelijke rust aan de grens met Syrië te handhaven. In gevallen waarbij Israëlische posities werden beschoten vanuit Syrië reageerde de IDF met een uiterst beperkte tegenactie.
De aanwezigheid van Iraanse raketten en Hezbollah troepen op de Golan Hoogvlakte zou voor Israël een dramatische verandering betekenen en was dan ook onacceptabel voor de regering in Jeruzalem. Dit verklaart waarom Israël het risico nam op een nieuwe oorlog met Hezbollah.
Zowel Iran als Hezbollah hebben aangekondigd dat Israël een zware prijs zal betalen voor de aanval. Voorlopig lijkt het er echter op dat geen van de partijen geïnteresseerd is in een nieuwe oorlog
