Nazi-crimineel en martelaar Alois Brunner overleden

Alois Brunner was tijdens zijn leven één van de meest gezochte nazi-oorlogscriminelen. Tijdens de oorlogsjaren was hij namelijk de rechterhand van Adolf Eichmann: samen waren ze twee van de hoofdverantwoordelijken voor de holocaust. Eichmann maakte de plannen om joden naar concentratiekampen te vervoeren en ze daar te vermoorden, Brunner voerde ze uit.

In een interview in 1985 liet Brunner weten dat hij na de oorlog kon ontsnappen door valse papieren te gebruiken én door een andere Duitse officier, Anton Brunner, de schuld in de schoenen te schuiven van zijn misdaden. Anton werd vervolgd en opgehangen terwijl Alois naar Rome en daarna naar Egypte vluchtte. Na enige tijd in dat laatste land te hebben doorgebracht migreerde de massamoordenaar naar Syrië waar hij in weinig tot geen tijd één van Hafez Assads belangrijkste adviseurs werd. Zo hielp hij de vader van Bashar onder andere om de meest vreselijke marteltechnieken te ontwikkelen en zorgde hij ervoor dat Syrische joden op een bijzonder slechte manier behandeld werden.

Dat laatste is gezien zijn vele misdaden tegen de menselijkheid niet verrassend. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stuurde hij namelijk persoonlijk 128.500 joden naar hun dood in concentratiekampen. 47.000 Oostenrijkse joden, 44.000 Griekse joden, 23.500 Franse joden en 14.000 Slovaakse joden werden door hem de dood ingestuurd.

Vreselijk natuurlijk, maar het ergste van dit verhaal is dat hij tot 2010 in vrede heeft kunnen leven in Syrië, waarna hij op al even vreedzame wijze is gestorven.

Westerse landen drongen er door de jaren heen op aan bij Hafez Assad en diens opvolger Bashar om Brunner uit te leveren, maar die weigerden dat. De SS-kapitein was als oppermartelaar veel te belangrijk. Dat zijn enige 'spijt' was dat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog niet meer joden had vermoord was de Assads een zorg. Sterker nog, hen kennende waren ze het daar stiekem wel mee eens.

Deze man had vervolgd, veroordeeld en gestraft moeten worden voor zijn misdaden. In plaats daarvan heeft hij de bijna vijf decennia in relatieve luxe kunnen leven in Syrië. Het is een grove schande - en reden nummer zoveel om te beseffen dat, hoewel we ISIS overal moeten bestrijden, ook in Syrië, we nooit en te nimmer kunnen samenwerken met het Syrische regime.