In Griekenland zijn tienduizenden burgers de straat op gegaan om te protesteren tegen een mogelijke naamsverandering van Macedonië, het land ten noorden van Griekenland. Sinds begin jaren 90' is er al bonje tussen de Grieken en de Macedoniërs, aangezien Griekenland zelf een regio heeft die 'Macedonië' heet. De Republiek Macedonië noemde zichzelf zo na de afscheiding van Joegoslavië en er zou nu gesproken zijn van 'Noord-Macedonië'. Deze mogelijkheid ontlokt in Griekenland sterke nationalistische woede, waarin gewezen wordt naar de mythes van Griekenland en de
geschiedenis van de Griekse Macedoniërs. Het is niet simpel een naam voor deze mensen, maar een respectloze uitlokking waarin de Griekse geschiedenis belachelijk wordt gemaakt.
"Er is maar één Macedonië en dat ligt in Griekenland, waar koning Philippus en Alexander de Grote zijn geboren", zei één van de sprekers in Pella, een stad in de Griekse regio Centraal-Macedonië.
Hij zei dat Grieken nooit zullen accepteren dat een ander land de naam Macedonië draagt.
Griekenland kampt al heel lang met een economische crisis en met de vluchtelingencrisis die er bovenop kwam, zijn steeds meer burgers nationalistischer geworden. Het is nu zelfs zo erg geworden dat de neo-nazistische 'Gouden Dageraad' in het Griekse parlement zit. Natuurlijk is voor een groot deel dit protest geen symptoom van extreem-rechtse sympathieën. Ik wil aangeven dat dit soort culturele uitingen en volkswoede een uiting is van een combinatie van factoren, zoals de crisis en armoede. Op dit soort momenten wordt er dan teruggegrepen naar non-materiële kwesties, zoals volksidentiteit en nationale geschiedenis. Voor zingeving en een persoonlijke bestemming.