De Nederlandse hulpdiensten hebben door hoe ze het best datgene kunnen krijgen wat ze willen. Vroeger was het 'not done' voor hulpdiensten zoals de politie en ambulancepersoneel om te gaan staken. Je hebt een publieke taak en verantwoordelijkheid, dan ga je niet zo snel de straat op. Het kan namelijk levens kosten. Na de politie heeft het ambulancepersoneel ook door hoe je het best actie kan voeren. Ze staken voor betere werktijden en hogere lonen. De acties houden in dat ambulancepersoneel strikt volgens de cao gaat werken. Dat betekent onder meer dat medewerkers niet overwerken, hun voorgeschreven pauzes nemen en geen onnodige risico’s nemen bij de zorgverlening. Ook worden er allerlei formulieren niet meer ingevuld en worden er geen stagiaires ingewerkt.
De bond waarschuwde eerder al dat er vanaf september collectieve acties volgen als de eisen niet worden ingewilligd. FNV kwam in juni nog overeen met Ambulancezorg Nederland dat medewerkers onder andere meer loon krijgen. Maar een meerderheid van de vakbondsleden heeft dit akkoord weggestemd. Instemmen zou volgens de tegenstemmers betekenen dat ze er op langere termijn op achteruitgaan.
Ik blijf vraagtekens zetten bij acties vanuit de publieke sector en zeker als het hulpdiensten zijn. Toch heb ik, net als bij de politie, heel veel begrip hiervoor. De regering heeft de hulpdiensten van Nederland zo magertjes behandeld de afgelopen jaren. Misschien dat ze dan eindelijk krijgen wat ze verdienen. Soms zijn zwaardere middelen nodig.