Geen "dit is een reis" en "alles gebeurt voor een reden!"
Toen Emily McDowell aan
kanker leed haatte ze de cliché-kaarten die ze kreeg van haar vrienden. Dat was echter niet hun schuld: ze wisten gewoon niet wat ze moesten zeggen.
[caption id="attachment_109738" align="aligncenter" width="559"]
Emily McDowell Studio[/caption]
Na zware behandelingen - waaronder chemotherapie - besloot Emily daarom om zélf
kaarten te maken en te verkopen die kankerpatiënten wél op prijs zouden stellen. Ze legt uit: "Ik wilde dat de patiënten zich begrepen voelden."
[caption id="attachment_109739" align="aligncenter" width="476"]
Emily McDowell Studio[/caption]
Ze gooide er wat humor én inlevingsvermogen in, en voila: haar empathie-kaarten zagen het daglicht.
[caption id="attachment_109740" align="aligncenter" width="491"]
Emily McDowell Studio[/caption]
"Ik vond het zelf nooit leuk om kaarten te krijgen met grappen over kaalheid of 'gratis borstoperaties,' wat is waar de meeste kankerkaarten over gaan," zegt Emily.
[caption id="attachment_109741" align="aligncenter" width="506"]
Emily McDowell Studio[/caption]
"Het ergste was niet dat ik kaal werd of dat een Starbucks-medewerker me per ongeluk 'meneer' noemde omdat ik geen haar had. Nee, het ergste was het gevoel van totale eenzaamheid; vrienden en familieleden negeerden me omdat ze niet wisten wat ze moesten zeggen."
"Het is moeilijk om echt een positieve impact te hebben met een beterschapskaart, maar ik hoop toch dat mijn kaarten mensen een beetje vreugde kunnen geven," zegt ze tenslotte.
Zoals het
Amerikaanse IJ Review terecht zegt: "Mission accomplished" Emily.