Nieuw kabinet in Nederland is slecht nieuws voor Israël

De huidige Nederlandse regering staat positiever tegenover Israël dan haar voorgangers in de laatste decennia. Een nieuw kabinet is slecht nieuws voor Israël.

In het huidige regeringsprogramma staat dat Nederland verder wil investeren in de banden met de Staat Israël. De liberale minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal en de minister van Economische Zaken Maxime Verhagen, de belangrijkste christen-democraat in het kabinet, bezochten in juni j.l. Israël. Zij werden vergezeld door een 70-tal leden van Nederlandse handelsdelegaties die samenwerking met Israëlische tegenhangers kwamen onderzoeken. De Nederlands-Israëlische bilaterale Raad voor Samenwerking werd opgericht.

Na de vorige Nederlandse parlementaire verkiezingen in juni 2010 vergde het meer dan vier maanden om een minderheidskabinet van liberalen en CDA te vormen die van buiten gesteund werd door de Partij voor de Vrijheid. Het opzeggen van deze steun veroorzaakte de  vervroegde parlementsverkiezingen in september. De Tweede Kamer in Nederland telt 150 leden.

De houding van de Nederlandse overheid ten opzichte van Israël zal mogelijk na de aanstaande verkiezingen radicaal veranderen. De opiniepeilingen wijzen erop dat de twee grootste partijen de VVD van premier Mark Rutte en de snel stijgende extreem linkse Socialistische Partij (SP) zullen zijn. Elk van hen zal waarschijnlijk ongeveer 30 zetels halen. De grootste partijen van de afgelopen decennia, de PvdA en het CDA, zullen hun aanhang verder zien dalen en waarschijnlijk respectievelijk ongeveer 10 en vijf zetels van hun huidige 30 en 21 verliezen.

De mogelijkheid van een nieuwe regering geleid door Emile Roemer, leider van de SP en waarvan de PvdA, de kleine groene partij (GroenLinks/GL) en de links-liberalen van D66 deel zullen uitmaken, kan niet worden uitgesloten. Dit kabinet zal waarschijnlijk zeer anti-Israël zijn. SP zegt in zijn verkiezingsprogramma dat Nederland de tweestatenoplossing zal steunen. Dit is zand in de ogen strooien om enigermate respectabel te lijken. De SP verklaart ook dat het een onafhankelijke Palestijnse staat zal erkennen en zich zal inspannen om die staat lid van de Verenigde Naties te laten worden.

Indien de SP slaagt, zal Nederland een internationale dialoog steunen met alle vertegenwoordigers van de Palestijnen. Dat betekent dat voor de SP,  Hamas, met zijn partijprogramma dat volkerenmoord jegens de Joden bevordert, een aanvaardbare gesprekspartner is. Geen woord van kritiek of verwijt van de SP over het platform van deze potentiële massamoordenaars.

Voorts zegt de SP dat “zolang Israël doorgaat met illegale woningen te bouwen in de bezette gebieden, Nederland dit zal veroordelen en druk zal uitoefenen binnen de Europese Unie om het associatieverdrag met Israël op te schorten dat dit land fiscale voordelen geeft in de uitvoer naar de Europese Unie.”

Ook het partijprogramma van GroenLinks is zwaar bevooroordeeld jegens Israël. De partij beweert valselijk zich te baseren op het internatioale recht. Als dat inderdaad het geval was dan zou Groen Links gepoogd hebben om de leiders van Iran voor een internationaal strafhof te laten dagen wegens hun schending van de VN genocide conventie. Dezelfde stappen zouden aangemoedigd moeten worden met betrekking tot de leiders van Hamas die massamoord bepleiten.

De Groenen hebben geen enkele intentie om dit te doen. Zij willen echter zoeken naar steun om het associatieverdrag met de EU op te schorten als Israël het internationale recht en mensenrechten blijft schenden.

De PvdA maakte zich belachelijk met hun anti-Israël partijprogramma voor de verkiezingen van juni 2010. Behalve één zinnetje over de Hoorn van Afrika, werd de volledige sectie over instabiele regios gewijd aan het Palestijns-Israëlische conflict, met een wezenlijk anti-Israëlische tendentie. Dit keer drukt de PvdA zich vager uit door te stellen dat Nederland de pro-Israëlische politiek zal stopzetten en die van de Europese Unie zal volgen.

De PVV zal waarschijnlijk als de derde grootste partij uit de bus komen met ongeveer 20 zetels. Het partijprogramma wijst erop dat Geert Wilders van plan is om in de oppositie te blijven gedurende de aanstaande economisch moeilijke parlementaire periode. De nadruk in het partijprogramma ligt op het feit dat Nederland de Europese Unie zou moeten verlaten en dat de islam niet als een religie maar als een ideologie beschouwd moet worden.

De PVV heeft het imago van een verdediger van Israël te zijn. Tegelijkertijd  bevordert het partijprogramma het verbod op de rituele slacht, zelfs als dat na verdoving gebeurt. Het is één van de vele manieren – net als het verbieden van de Koran – waarmee de partij de ontwikkeling van de islam in Nederland wil beperken.

Deze houding gaat veel verder dan het privé-wetsvoorstel van vorig jaar van de Partij voor de Dieren, dat onverdoofde rituele slacht wilde verbieden. Het wetsvoorstel werd aangenomen in de Tweede Kamer maar kreeg geen meerderheid in de Senaat. Het enige kamerlid van de PVV dat tegen dit wetsvoorstel stemde, was Wim Kortenoeven. Hij heeft onlangs de partij verlaten en is geen kandidaat in de aanstaande verkiezingen.

De VVD blijft pro-Israël maar zal wat dit betreft geen coalitie kunnen vormen met uitsluitend gelijkgezinde partijen. De grootste verdediger van Israël in het CDA, minister Verhagen, verlaat de politiek. Ondertussen, hoofdzakelijk wegens de opkomst van de SP, zullen meer anti-Israëliërs en indirecte supporters van moordzuchtige Palestijnse ophitsers lid worden van het Nederlandse parlement.

Dit artikel is oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op Yedioth Achronot. Het is vertaald door Gerstenfeld zelf en Brabosh. Foto door Joost Niemöller.