Moeten wij onze kennis verkopen?
De Rijksuniversiteit Groningen verkoopt haar curriculum aan Saoedi-Arabië. De universiteit ontvangt 3,2 miljoen euro voor het complete onderwijsprogramma van de medische faculteit en een deel van de kennis van de afdeling computerwetenschappen. Verkopen we met deze financiering van de universiteit onze ziel?
De ruim drie miljoen euro is een welkome aanvulling op de begroting van de universiteit, die er met de nieuwe onderwijsplannen niet al te rooskleurig uitziet. Het lijkt misschien een goed idee dat de universiteit, aangezien ze op minder overheidsgeld kan rekenen, zelf inkomsten vergaart. Moeten we dit echter doen door onze onderwijsprogramma's te verkopen?
We moeten ons mijns inziens realiseren, dat we onze vooraanstaande positie in de wereldeconomie grotendeels danken aan onze kennis. Aan onze olievoorraden of goudmijnen danken we het in ieder geval niet. Nu ontkomen we niet aan het exporteren van kennis. Onze bedrijven laten produceren in lagelonenlanden, was überhaupt niet mogelijk geweest, wanneer we niet de benodigde kennis hadden meegeëxporteerd. Dit wil echter niet zeggen dat we deze trend moeten versterken door complete opleidingen te koop aan te bieden.
De vrije markt kent zijn grenzen. Zo verkopen we geen dingen die ons eigen bestaan in gevaar brengen. We zijn bijvoorbeeld niet zo happig op de vrije markt wanneer het om defensiegeheimen of om de nieuwste defensietechnologie gaat.
Een medisch onderwijsprogramma vergelijken met defensiegeheimen is misschien wat overdreven. Waarschijnlijk kan deze verkoop van dit onderwijsprogramma aan Saoudi-Arabië ook niet zoveel kwaad. Ik denk alleen dat we er wel voor moeten waken met onze geesteskinderen onszelf per opbod te verkopen.
