'Michael Moore draait er niet omheen: niet CO2 vernietigt de aarde, maar de Zweedse puber verafgodende mens!'

Michael Moore heeft een fascinerende film (Planet of the humans) gemaakt over de illusie achter ‘groene energie’. Als u ooit de tijd heeft genomen om de film van Al Gore te bekijken, neem dan ook eens de tijd om deze film te bekijken. Michael Moore draait er niet omheen: het is niet CO2 die de aarde vernietigt, maar de mens zelf, versneld onder aanvoering van een Zweedse puber die verafgod wordt.

In de film wordt duidelijk op welke wijze miljardairs, banken en olie- en gasbedrijven de ‘energietransitie’ politiek hebben gemaakt onder het mom ‘CO2’. Ze hebben de politiek ertoe bewogen om miljarden te ‘investeren’ in de vorm van subsidies, betaald door de belastingbetaler, om vervolgens de aarde in versneld tempo af te breken en zelfs nog meer CO2 te produceren.

In de film wordt de verwoestende kracht van biomassa zichtbaar, achterblijvende verdorde akkers terwijl de biomassa ondertussen wordt verbrand en verkocht als ‘groene energie’. Achter ieder zonnepaneel schuilt de verdere vernietiging van de aarde door de winning van kwarts (dat is geen zand!) en kolen om diezelfde panelen te produceren. Panelen die relatief gezien dus slechts een korte levensduur hebben en in het productieproces meer energie kosten dan ze ooit zullen opwekken. Achter iedere accu schuilt de verdere vernietiging van de aarde door de winning van kobalt en lithium voor een apparaat dat zeer slecht in staat is de energie efficiënt op te slaan. Biomassa, windmolens, zonnepanelen, biobrandstoffen... alles komt aan bod.

Gemeenschappelijke deler is dat al deze energievoorzieningen slechts een illusie zijn. Voor biomassa en biobrandstof wordt ofwel ontbost of wordt voedsel verbouwd, voor windmolens en zonnepanelen is een backup in de vorm van een kolen- of gascentrale nodig om aan de steeds groter wordende energievraag te voldoen.

Alle grote promoters van deze ‘renewable energy’ komen in beeld, en gevraagd naar de werkelijke achtergronden beginnen ze te stamelen. Ze ontkennen de getoonde onontkoombare realiteit en gevraagd naar hun financiers blijkt hun geheugen plots heel slecht te functioneren.

Dat de lobby ook in Nederland sterk is moge duidelijk zijn. Al twintig jaar verdwijnt er (buitenlands) hout in onze kolencentrales, schoten de biomassacentrales als paddenstoelen uit de grond toen daar subsidie voor beschikbaar werd gesteld, en hebben we zwaar gesubsidieerde windmolenparken.

Wie er achter zitten? Energiemaatschappijen en banken die de ‘energietransitie’ vertalen naar big business zonder het werkelijke probleem aan te pakken. VVD-minister Eric Wiebes, Neerlands politieke brekebeen, heeft eerst de elektrische auto gesubsidieerd, de subsidie vervolgens stilgezet omdat het onzinnig was, om het daarna weer te subsidiëren om er nu weer vanaf te springen… leert hij ervan? Geenszins! De warmtepomplobby wist hem te overtuigen van hun onzin en zijn nieuwste stokpaardje is waterstof, een energiedrager waar eerst een grote hoeveelheid energie ingestopt moet worden alvorens als drager te kunnen functioneren. De financiers achter dit plan? Ach, Google dit keer maar eens zelf…

Het meest wrange is dat milieugroeperingen en politieke partijen zonder het te willen of kunnen zien juist de promoters zijn van een versnelde afbraak van de aarde onder de illusie ‘CO2’. Alle zogenaamde oplossingen lossen slechts één ding op: het verdienmodel van banken en energiemaatschappijen, waarbij wrang genoeg juist méér CO2 wordt geproduceerd. Gretta Thunbergs ‘How dare you’ is dus juist van toepassing op de milieuridders die zich onterecht voordoen als milieuredders.