Apothekers exporteren medicijnen die bedoeld zijn voor de Nederlandse markt.
Elke keer als je met iemand spreekt uit de zorgindustrie wil die persoon je ervan overtuigen dat hij of zij voor dit werk gekozen heeft uit naastenliefde. 'Ik wil mensen helpen,' zeggen ze.
Nou ja, of niet natuurlijk. Lees dit schokkende artikel in Trouw maar eens:
Begin deze maand meldde apothekersvereniging KNMP dat het tekort aan medcijnen afgelopen jaar opnieuw steeg. Bijna 800 geneesmiddelen waren in 2018 minstens twee weken niet verkrijgbaar. In 2010 waren dat er ruim 170. Dat tekort komt door de lage prijzen, zegt iedereen in de geneesmiddelenketen. Internationale fabrikanten krijgen in andere landen betere prijzen. Uit gesprekken met producenten, verzekeraars, groothandelaren en apothekers blijkt er meer te spelen: export naar het buitenland. Dat groothandelaren exporteren was bekend. Dat apothekers dat ook zelf doen niet. Het kan er toe leiden dat Nederlandse patiënten misgrijpen.
Individuele apothekers exporteren medicijnen dus (naar het buitenland) omdat ze op die manier meer geld kunnen verdienen. Ze begrijpen maar al te goed dat de medicijnen bedoeld zijn voor Nederlandse patiënten, maar dat boeit ze totaal niet. Het gaat ze er immers niet om dat ze mensen helpen. Welnee, ze zijn alleen geïnteresseerd in het spekken van de eigen portemonnee. Dat is veel belangrijker. En als ze daarvoor moeten liegen tegen patiënten -- door te verklaren dat de medicijnen helaas, plots!, zomaar op zijn door de lage prijzen -- doen ze dat zonder meer.
Schaamteloos.