Zaterdagmiddag staan op verschillende plekken op de wereld - waaronder Amsterdam - vrouwen te protesteren tegen de intolerantie die zij waarnemen bij de nieuwe Amerikaanse president. Maar staan ze eigenlijk wel op de juiste plek te roepen?
Het is op het Amsterdamse
Museumplein een verzameling van naïeve vrouwen, half-mannen en mensen die gewoon niets beters te doen hebben op hun zaterdagmiddag. Met volle borst schreeuwen ze dat ze het nu al - na nog geen 24 uur - gehad hebben met het seksistische, intolerante beleid van Donald Trump. De Telegraaf
beschrijft de situatie aardig accuraat:
Sommige betogers vrezen dat Trump weinig respect heeft voor vrouwen of seksuele minderheden. Anderen hekelen de neerbuigende opmerkingen van de president over immigranten en moslims.
Andere betogers verwoorden het wat anders, en deze uitspraak van een (biologisch) mannelijke betoger legt goed bloot wat de bewegredenen van sommigen zijn bij deze demonstratie:
Ik ben hier om mijn stem te laten horen, want zwijgen is acceptatie. Ik geloof dat ik als blanke witte man een heel goed leven heb. Daardoor heb ik de mogelijkheid om anderen te helpen.
Sorry, ik moet eventjes een traantje wegpinken bij het lezen hiervan. Niet vanwege zijn poging tot het goedpraten van zijn dieptriest lage zelfrespect - daar is geen redding meer mogelijk - maar omdat hij niet lijkt te beseffen hoe ernstig hij de plank misslaat met zijn poging tot het helpen van anderen. Het zou echter flauw zijn om alleen deze jongen daarvan te betichten, want iedereen die vandaag aan één van die 670 protestmarsen meedoet is daar schuldig aan. Dit werkt namelijk enkel contraproductief, en
PVV'er Lucas Hartong legt kort maar krachtig uit waarom:
En daarmee slaat hij de spijker keihard op zijn kop! De mars in Amsterdam ging vandaag naar het Amerikaans consulaat, maar ze hadden beter richting de vertegenwoordigingen van vrouwonvriendelijke landen als Saudi-Arabië of Iran kunnen lopen. Dát zijn landen waar nog wat te verbeteren valt qua vrouwenrechten, en niet in het land waar mensen - inclusief vrouwen dus - meer vrijheden genieten dan in 99% van de wereld. Waarom protesten als dit zich dan toch zo vaak richten tegen landen waar het zo slecht nog niet is? Simpel: men weet dondersgoed dat die islamitische landen - het moge gezegd worden - nog een stuk principiëler zijn dan wij, en dat die zich weinig aantrekken van het geschreeuw hier. Dat in tegenstelling tot onze Westerse democratieën, die zich al te graag schikken naar degene met de grootste mond, vaak om maar van het gezeur af te zijn. En wat dat betreft hebben wij nog heel erg veel te leren.