Linkse gastcolumnist van de Volkskrant, Kiza Magendane, geeft rechts gelijk: is Nederland ten dode opgeschreven?
Soms komt er wel een mooi stuk in de Volkskrant te staan. Dan komt er een glimlach op mijn gezicht en ben ik weer een paar uur gelukkig. De leukste artikelen zijn de artikelen waarin (linkse) schrijvers zonder te weten een rechts thema verdedigen. Dat gevoel had ik ook bij het artikel van Kiza Magendane in de Volkskrant over de culturele ziektes in Nederland.
Wat achtergrondinfo: Magendane is een PvdA'er die zich jarenlang inzet tegen vermeend racisme, islamofobie en voorstander is van multiculturalisme. Het moet gezegd worden, in de tien jaar dat hij nu in Nederland verblijft spreekt hij goed Nederlands en vecht hij voor wat hij denkt dat goed is. Dat hij dan een voorstander is van de radicale Black Lives Matter beweging en het heeft over 'negrofobie' in Nederland, dat is dan weer jammer. Voor een nog duidelijker beeld van hem, bekijk zijn gesprek in Café Weltschmerz met Arno Wellens over racisme in Nederland:
https://www.youtube.com/watch?v=dWkiakShwUc
In het stuk heeft hij het over de opiniemakers die stellen dat Nederland lijdt aan allemaal rare sociologische ziektes, zoals het multiculturalisme, islamofobie, racisme, oikofobie, of het nieuwe 'occidentofobie' (Westerse zelfhaat). Magendane geeft zelf toe ook een onderdeel van deze beweging te zijn geweest door eerder te stellen dat er 'negrofobie' is in Nederland. Een angst voor het zwarte lichaam.
Magendane geeft aan dat radicaal-rechts en radicaal-links niet met elkaar praat. Daarin geef ik hem gelijk. De politieke bubbels zijn lekker warm, veilig en we worden in alles bevestigd wat we graag bedenken. Het is het stukje daarna dat de aandacht trekt:
De werkelijke ziekte waar wij misschien aan lijden is het einde van grote verhalen om al die verschillen in de Nederlandse samenleving te verbinden. Vanaf de jaren 60 hebben wij secularisatie met een post-modernistisch tintje gestimuleerd. Nu houden wij een samenleving over die gekenmerkt wordt door radicalen. Maar wat is een egoïstische samenleving zonder een verhaal dat haar burgers bindt? Hoe kunnen wij een samenleving ontwikkelen zonder te leren dat wij ondanks onze verschillen solidair naar elkaar moeten zijn?
Ik vind dit een heel mooi stuk, want het begint zo mooi. Het linkse post-moderne denken heeft ervoor gezorgd dat we een samenleving zonder verbinding zijn geworden. Allemaal verschillende groepjes en losse egoïstische individuen die geen gemeenschappelijke factor meer hebben. Magendane ziet alleen niet in dat het juist het linkse gedachtegoed voor deze situatie gezorgd heeft en dat het multiculti-verhaal juist nog meer verdeling verspreid.
Hij valt rechts aan op het 'valse beeld dat we onze identiteit kwijt raken en het multiculturalisme moeten stoppen' terwijl hij daarnaast predikt dat we een gemeenschappelijk kader voor onze normen en waarden moeten hebben dat ons verbindt. Hij zegt dus precies hetzelfde als rechts, maar hij ziet als oplossing de acceptatie dat we allemaal solidair moeten zijn en elke cultuur moeten respecteren en het multiculturalisme juist wel goed is.
Dat is een inherent foute gedachtegang. Multiculturalisme zorgt voor verschillende groeperingen binnen een samenleving aangezien er parallelle samenleving ontstaan met hun eigen cultuur en normen en waarden. Die zijn zo verschillend, dat je geen cohesie meer hebt binnen de samenleving en het dus afbrokkelt en zorgt voor meer sociale frictie.
Magendane heeft dus een goede analyse van het probleem, maar zijn oplossing zorgt juist voor meer verdeeldheid.
