Latijnse toestanden!

Draghi lichtte het besluit van het bestuur van de ECB toe in een persconferentie. Onduidelijk bleef of het genomen besluit unaniem genomen is of niet. De Duitsers, om maar een dwarsstraat te noemen, hebben er namelijk geen enkel belang bij dat de rente nog verder wordt verlaagd, integendeel. Maar de Duitsers hebben geen meerderheid in het bestuur, dus kunnen ze overruled worden door de zuid-europese periferie, aangevuld met Frankrijk, die er álle belang bij hebben, dat de rente verder wordt verlaagd. Latijnse toestanden, waar de ECB in feite een voor elk land gedifferentieerd rentebeleid zou moeten voeren. Maar dat kan ze niet, die verdomde one-size-fits-none-euro zit in de weg!

Wie luistert naar het formele uitleg van Draghi om de rente te verlagen, hoort de bekende grijsgedraaide plaat: de economische groei in de eurozone blijft achter en moet gestimuleerd worden, de inflatie is laag dus kan er best een kwartje van de rente af, de ECB kan het niet alleen, ook de politiek moet schakelen door versneld een Banken Unie op te richten, enzovoorts, enzoverder. Allemaal praatjes voor de vaak, die louter ten doel hebben om de schulden van alle eurolanden met elkaar te verstrengelen, waardoor Noord zal blijven betalen voor Zuid. Bovendien haalt het niks uit, want het zal de banken niet aanzetten tot het verlenen van meer krediet aan het midden- en klein bedrijf. En dat is nu juist zo hard nodig.

Maar het is natuurlijk maar de vraag of de Duitsers zitten te slapen. De beoogde renteverlaging is niet in hun belang, sterker nog, het zal Duitsland tot in lengte van jaren handenvol geld kosten.  Grote vraag is nu hoe Weidmann gaat reageren. Immers, niet alleen druist de renteverlaging  rechtstreeks in tegen het Duitse belang, het is Weidmann al veel langer een doorn in het oog dat de ECB haar eigen statuut en het EU-verdrag overtreedt.

Eerlijk gezegd verwacht ik het definitieve Duitse antwoord pas na 22 september, na de Duitse parlementsverkiezingen. Die zullen spannender zijn dan ooit, omdat niet alleen de uitkomst van het Duitse parlement op het spel staat, maar in feite de toekomst van de euro en dus die van de EU in deze vorm en constellatie.

Het valt dan ook te verwachten dat Merkel, evenals Rutte deed, in haar verkiezingscampagne de nadruk zal leggen op een streng bezuinigingsbeleid voor Zuid-Europa en andere begrotingszondaars. Doet zij dat niet, dan tekent ze haar eigen politieke doodsvonnis, zeker met de hete adem van AfD in haar nek. Haar opmerking vorige week, over de ECB rente, zie ik dan ook vooral als een vorm van indekken'. Dan kan ze later zeggen: 'ik heb toch gewaarschuwd dat de rente omhoog moest voor Duitsland?'. Kortom, straatje schoongeveegd. Merkel heeft maar één doel: haar herverkiezing zekerstellen.

Interessant is de vraag of Merkel met Weidmann een pact gesloten heeft voor na de verkiezingen. Dat kan haast niet anders. Zelfs voor de motor van de Europese economie worden de kosten voor het redden van de euro te groot.