Lamgeslagen Obama krijgt het nog zwaarder
Zoals DDS eerder vandaag al rapporteerde veroveren de Republikeinen de Senaat. Het is het effectieve einde van het Obama-presidentschap.
Tot diep in de nacht zat ik vanavond aan de buis gekluisterd. Een livestream van een Amerikaans nieuwsnetwerk op, en maar kijken hoe de resultaten in de senaatsraces binnenrollen. Al vrij snel werd duidelijk dat de nacht roodkleurde en de Republikeinen genoeg Democraten uit hun zetels wisten te sleuren om de meerderheid te veroveren in de Senaat. Wat meer uitleg over de uitslag vindt u hier; laat mij volstaan met de mededeling dat Obama nu geen meerderheid meer heeft in het Amerikaanse parlement.
Voor Obama betekent dit dat hij geen hyper-Democratische plannetjes meer door het Congres kan loodsen; zolang de president van een andere kleur is dan de beide kamers van het Congres zullen alleen hele neutrale en vanzelfsprekende 'bills' zullen er nog worden aangenomen.
En op die vormen van legislatie kan je je niet profileren, dus wat Obama staat te doen in de Amerikaanse politiek is als een soort veredelde ambtenaar alleen nog stempelen en tekenen de aankomende twee jaar. Voor echte Democratische en 'hope en change'-ambitie is geen plek meer (zoals dit New Yorkse tabloid al treffend mededeelde).
Nu is de situatie waarin de president zich bevindt niet uniek: ook voorganger Bill Clinton had te maken met een volledig Republikeins Congres gedurende het laatste gedeelte van zijn presidentschap. Toch heeft Clinton zijn uiterste best gedaan nog alles te maken van de tijd die hem nog resteerde in het Witte Huis: Clinton had een uitstekende relatie in het buitenland, en heeft z'n best gedaan zoveel mogelijk bakens in de rest van de wereld te verzetten.
Het probleem met Obama is echter dat ondanks dat de man gekroond is met een Nobelprijs van de Vrede, een erbarmelijke reputatie in het buitenland heeft. De New York Times legt uit:
Even Mr. Obamas greatest admirers concede that things have not worked out as they hoped. The man who promised to end the war in Iraq has sent American forces back into combat over that country and Syria.
His Cairo speech in 2009 promised a new beginning with the Muslim world. Instead, his watch has seen the birth and growth of the Islamic State. He threatened to act in 2013 against the regime of the Syrian president, Bashar al-Assad, but that threat evaporated.
Met andere woorden: in Amerika zelf kan Obama niks meer. In het buitenland wil niemand iets meer met de president van de VS. Het is echt over en sluiten voor de man die als een soort verlosser werd onthaald bij zijn verkiezingen. Obama ging in slechts zes jaar tijd 'from messiah to pariah'
