Mijn eerste serie van tien columns zit er alweer op. Het is nu tijd om te evalueren. Wie weet dat ik in de (nabije) toekomst een nieuwe reeks columns zal schrijven, of wellicht kunnen de heren en dames politici mij weer verwachten in de Tweede Kamer. Voor nu is het even bijkomen. Maar geen column vandaag wil natuurlijk niet zeggen dat ik niets te melden heb, dus schrijf ik toch een stukje op de vertrouwde woensdag. De afgelopen weken heb ik een palet aan actuele onderwerpen behandeld in mijn columns. Van het
lakse optreden van D66-staatssecretaris Menno Snel, tot aan
vliegschaamte, met
messen zwaaiende straatteroristen en
Rutte in Europa. Zomaar een paar onderwerpen waarbij ik heb getracht deze bespreekbaar te maken in een scherp stukje. Dat laatste lijkt gelukt. Nooit eerder ontving ik zoveel reacties als in de afgelopen tijd.
Positieve reacties en negatieve reacties. Mijn stukjes wisten de tongen in ieder geval los te maken. Opvallend is dat de negatieve reacties vaak kwamen van mensen die normaliter helemaal
De Dagelijkse Standaard niet lezen. Dat kan natuurlijk ook een vooroordeel zijn, want
onlangs bleek zelfs Rob Jetten een DDS-lezer te zijn.
Wat mij is opgevallen is dat Nederland veel meer gepolariseerd is dan ik aanvankelijk dacht. Paul Jansen, hoofdredacteur van
De Telegraaf,
beschreef dat laatste in niet misstane bewoordingen:
"De toenemende hufterigheid bij links en rechts tekent niet alleen de diepe verdeeldheid en polarisatie in ons land. Het tekent ook de groeiende minachting voor een van de belangrijkste verworvenheden die wij hebben: een vrije pers!"
Dat wat Jansen hier zegt klopt natuurlijk helemaal. Zo zijn er genoeg mensen die vinden dat ik (Kenneth Steffers) het mij niet kan veroorloven om te schrijven voor zowel de Gaykrant als De Dagelijkse Standaard. Simpelweg omdat er in veranderend Nederland steeds minder plaats lijkt te zijn voor enige nuance en iedereen elkaar maar zijn of haar mening probeert op te dringen. Het is een gevaarlijke ontwikkeling die haaks staat op onze vrije samenleving.
Het laat ook de absolute (pers)vrijheid zien die ik krijg van de redactie van De Dagelijkse Standaard. Wie mijn stukjes heeft gelezen weet dat ik qua stijl en inhoud soms afwijk van de opinies van Tim Engelbart en Michael van der Galiën, maar dat maakt DDS - uiteraard binnen haar eigen spectrum - juist een stuk diverser.
Sommige DDS-reaguurders vinden mij die 'progressieve homo,' terwijl anderen zich juist weer afvragen waarom ik voor die 'rechtse haatsite' schrijf. In beide gevallen wordt hierbij elke nuance teniet gedaan. Dat is aan de ene kant erg jammer, maar aan de andere kant laat het wel precies zien hoe verdeeld Nederland is vandaag de dag. Versplinterd en verbitterd tot op het bot.
Om toch nog een beetje positief te eindigen: Gelukkig valt het vaak allemaal wel mee met de boze wereld wanneer ik mijn laptop dichtklap en mijn telefoon op stil zet. Dan blijkt er toch nog zoiets als liefde te bestaan. Zolang je elkaar maar recht in de ogen durft aan te kijken en je pupillen niet vierkant zien van alle negatieve drek op het internet.