CDA'ers geven meest blijk van 'poldergeest', terwijl klappen pensioenakkoord vooral zwakte FNV suggereert

De onderhandelingen zijn nu geklapt en men schuift elkaar de zwartepiet toe. CDA-kiezers lijken het meest realistisch te staan tegenover het falen van de polderpolitiek, volgens hen ligt het toch echt aan alle partijen. Een peiling van Maurice de Hond suggereert dat behalve de CDA (40%) ook D66-kiezers (34%) vinden dat alle betrokken partijen schuld hebben aan het niet slagen van de onderhandelingen. Dat zijn minderheden dus. Dit laat zien dat de polder al is gestorven. Als er onderhandelingen plaatsvinden dan kan het niet zo zijn dat slechts één partij de schuld krijgt voor het mislukken. Bij het zoeken van een consensus doe je altijd water bij de wijn. ben je daartoe niet bereid of zijn de eisen te hoog, dan klapt een akkoord.

[caption id="attachment_214298" align="alignnone" width="1024"] Wiens schuld is het dat de pensioenakkoorden zijn geklapt? Verdeeld per partij. Peiling Maurice de Hond. Bron: Maurice de Hond.[/caption]

Opvallend is het dat de werkgevers vooral van de kiezers van de linkse partijen de schuld krijgen. Zo vindt 22% van de PvdA-kiezers dat het de schuld is van de regering. Bij de SP is dit percentage het hoogst met ruim 33%. Volgens kiezers van die partijen lag het in ieder geval niet aan de werknemers, respectievelijk 4% en 1%. Bij VVD'ers en D66'ers zie je het omgekeerde. Kiezers van die partijen vinden voornamelijk dat het de schuld is van werknemers dat de onderhandelingen zijn geklapt. Daarmee lijken kiezers van het CDA over de meeste poldergeist te beschikken. Heel anders is dat voor de partijen SP, FvD, PVV en 50Plus, die de schuld voornamelijk bij één partij neerleggen. Kiezers van Partij van de Dieren, vaak als links gezien, leggen de schuld vooral bij werknemers en de regering.

De werkgevers zijn volgens FvD- en PVV-kiezers in ieder geval niet debet aan het klappen van de onderhandelingen. Nu het niet gelukt is moet er toch vooruit worden gekeken. Het is belangrijk dat er een nieuw pensioenakkoord komt. Het huidige stelsel is niet opgewassen voor de toekomst. Het systeem kraakt en barst en dus moet er snel iets veranderen, maar die urgentie ontbreekt blijkbaar dermate dat een consensus uitblijft. Volgens de voorzitter van VNO-NCW ligt het probleem bij de vakbonden, die zouden niet in staat zijn de consensusoplossing op zo'n manier te communiceren dat daarvoor draagvlak ontstaat: "Het probleem is dat de vakbondsbesturen niet in staat zijn om hun achterban begrip te laten opbrengen voor compromissen."

Al in 2011 waren er problemen en was het evident dat de pensioensleetijd omhoog moest. Dat is nodig en de traagheid waarmee het gaat is stuitend. Waarom zouden we zo moeilijk moeten doen over het verhogen van de pensioensleetijd? Is men bang een jaar langer te moeten werken? Mensen leven ook langer? De FNV verliest ondertussen steeds meer leden en het klappen van het akkoord suggereert dat de organisatie niet in staat is het vertrouwen te winnen. "Wij kregen geen vertrouwen vanuit de politiek" zo zei voorzitter Tuur Elzinga, maar blijkbaar ook niet van de leden. Zo dalen de ledenaantallen al jaren achtereen en zijn veel leden al wat ouder en die willen natuurlijk zo snel mogelijk stoppen met werken.