We leken met z'n allen een beetje gek te worden in dit land. 'Nederlandse' vrouwen die met 'Nederlandse' Syriëgangers meegingen om een kalifaat te stichten, en dachten: 'leuk, we nemen de kinderen mee!' Dat kalifaat bleek natuurlijk één groot bloedbad en al vrij snel bleken de 'Nederlanders' die ons de rug hadden toegekeerd, ineens weer verrassend geïnteresseerd in de Nederlandse samenleving. Bleek toch allemaal niet zo kut te zijn als gedacht, ook zonder Allah.
Natuurlijk zocht links Nederland weer ieder mogelijk podium op, om te kunnen verkondigen hoe zielig die mensen allemaal wel niet zijn. Dat we gebonden zijn aan mensenrechtenverdragen, want het gaat om Nederlandse staatsburgers. Dus zouden we ze hier moeten berechten zodat ze hun straf(je) uit kunnen uitzitten en dat we ze daarna moeten vergeven. Want 'iedereen verdient een tweede kans'.
De rechter ging hier destijds nog in mee ook! De Nederlandse Staat ging in hoger beroep en het gerechtshof in Den Haag zei dat de rechter niet op de stoel van de politiek moest gaan zitten. De Hoge Raad gaat daar nu dus in mee. Daar heerst gelukkig ook gezond verstand!
Mensenrechtenverdragen zijn niet rechtstreeks van toepassing op de situatie van de vrouwen omdat zij zich buiten Nederlands grondgebied bevinden, zei de voorzitter van de Hoge Raad bij het voorlezen van de uitspraak.
Ook onderstreepten zij nog maar eens goed de veiligheidsrisico's die hierbij gemoeid zijn. Ambtenaren in Syrië, maar ook personeel dat die gezinnen terug zou moeten halen, zou ontzettend gevaar lopen. En als klap op de vuurpijl zegt de Hoge Raad: 'eigen schuld dikke bult' tegen die afgereisde IS-vrouwen. Mooi!