Afgelopen maandag was het zes jaar geleden dat er door middel van de moord op Theo van Gogh een aanslag werd gepleegd op de vrijheid van meningsuiting. Waar ieder zichzelf respecterend medium op die dag een eerbetoon aan het vrije woord zou publiceren, piste het met sluiting bedreigde VARA-weblog Joop.nl zonder enige gêne op het graf van Van Gogh. Redacteur Hasna El Maroudi, kom er maar in:
Tegenwoordig probeert, met name rechts Nederland, met een hoop bombarie duidelijk te maken dat de vrijheid van meningsuiting het hoogste goed is. (...) Mijns inziens eindigt mijn vrijheid van meningsuiting daar waar ik een ander zou kunnen beledigen. En dat de één langere tenen heeft dan de ander, neem ik er maar op de koop toe.
Met andere woorden, de vrijheid van meningsuiting wordt beperkt door een soort van recht op niet beledigd te worden en het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting als hoogste goed is een 'rechtse hobby' (iets wat als niet positief wordt ervaren in socialistische kringen).
Het is al vaak gezegd en geschreven, maar blijkens bovenstaand citaat zijn er toch nog altijd mensen die niet begrijpen dat de vrijheid van meningsuiting een nietszeggend recht zou zijn wanneer het geen bescherming zou bieden aan aanstootgevende meningen. Het zijn juist de opvattingen die tegen de heersende opinie ingaan die bescherming nodig hebben. En ja, met dat soort opvattingen kan er weleens op een aantal lange tenen worden gestaan. Vraag dat maar eens aan bijvoorbeeld Socrates en Galileo Galilei.
Bovendien is de vrijheid van meningsuiting wel degelijk het hoogste goed in een open en vrije samenleving. Zonder de botsing van meningen op de marketplace of ideas was de laptop waarop ik dit stukje aan het tikken ben er nooit geweest. Van zoiets als mensenrechten was er waarschijnlijk dan ook nog nooit gehoord, want het is juist de vrijheid van meningsuiting die de discussie over het aanpassen van heersende opvattingen waarborgt. Het lijkt mij dan ook eerder een compliment dan een verwijt dat de bescherming van het fundament van de open en vrije samenleving een 'rechtse hobby' is.
Wat El Maroudi niet begrijpt, is dat zij door uitgerekend exact zes jaar na die afschuwelijke aanslag op de vrijheid van meningsuiting zoveel onzinnigheden over de vrijheid van meningsuiting in zo'n kort stukje te proppen, ongetwijfeld ook op een aantal tenen is gaan staan. Naar haar maatstaven zou dat stukje dus linea recta de digitale prullenbak in moeten. Gelukkig werkt het niet zo...