Tunahan Kuzu, van DENK, scheurt voor de zoveelste keer in zijn politieke carrière keihard uit de bocht. De sultan van de Nederlandse afdeling van de Turkse AK Partij, van president Erdogan, is weer eens woest! De reden?
Israël heeft de euvele moed om te bouwen in Oost-Jeruzalem, wat natuurlijk de oude en eeuwige hoofdstad van de joodse staat is.
Kuzu vindt dat, net als alle andere linkse Israëlhaters, absoluut niet kunnen. Een joodse natiestaat die voor zichzelf zorgt en zowaar groter en sterker wordt? En dat ook nog eens midden in het hart van het Midden-Oosten? Dat kan niet!
Natuurlijk vraag je je dan af hoe Kuzu daar iets aan hoopt te doen. De man is international gezien immers volstrekt irrelevant en heeft geen iota macht. De kans dat de Israëlische premier/held Benjamin Netanyahu zich iets van hem aantrekt ligt ergens tussen nul en nihil.
Gelukkig voor joden-bashers uit de gehele wereld heeft Kuzu een andere strategie bedacht: hij doet gewoon net alsof de Néderlandse minister van Buitenlandse Zaken verantwoordelijk is voor het nederzettingenbeleid van Israël, en voila!
Twee opmerkingen, beste Tunahan:
1. Het gaat Nederland geen fluit aan of Israël al dan geen nederzettingen bouwt. Dat nepvolkje waar jij het altijd voor opneemt -- de Palestijnen -- hebben al een land, dat heet 'Jordanië.' Ze kunnen daar gewoon naartoe verhuizen. Hoe dan ook heeft Nederland er helemaal niets mee te maken.
2. Meneer Koenders is van de PvdA wat alles behalve een Israël-vriendelijke partij is. Het is mij dan ook een raadsel waarom je hem bij het Grote Zionistische Complot™ (zucht) betrekt.
Nou ja, eigenlijk verbaast me dat natuurlijk helemaal niet. Als puntje bij paaltje komt is Kuzu immers een opportunist pur sang. Het gaat hem er niet om werkelijk iets aan Israëls nederzettingen te doen; hij wil het vuurtje gewoon weer even lekker opstoken omdat hij denkt dat de allochtone, islamitische kiezer zich daardoor laat manipuleren om op DENK te stemmen.
Je zou hopen dat de gemiddelde allochtone kiezer verstandig genoeg is om daar doorheen te prikken, maar jammer genoeg vrees ik dat dit voor heel veel van dit soort figuren absoluut niet geldt. Israël maar noemen werkt namelijk als een rode lap op een stier bij dit volk; ze raken meteen verblind van woede en gaan helemaal los.