Keer op keer heeft Iran al aangetoond zich niet te zullen houden aan het verdrag dat in een vlaag van verstandsverbijstering met het land gesloten is. Gaan we er nu definitief een einde aan maken?
Het is een akkoord dat misschien wel als één van de meest rampzalige ooit de geschiedenis in zal gaan: de zogenaamde Iran Deal die Barack Obama sloot met het land, in een poging hun nucleaire ambities te beteugelen. Het was in feite niets minder dan een enorme anti-climax. Jarenlang hadden Westerse landen sancties opgelegd om het atoomprogramma - dat vrijwel geheel bedoeld was om Israël van de kaart te vegen - te stoppen. Iran beweerde altijd dat het alleen maar energie wil opwekken voor "vreedzame doeleinden", maar uitspraken als "Het Zionistische regime is een tumor die vernietigd moet worden" doen nogal anders vermoeden.
Hoe pijnlijk is het dan als er opeens een deal ligt waarbij er in feite niets verandert: Iran mag haar atoomprogramma voortzetten en zal niet meer te maken krijgen met sancties. In ruil daarvoor werden enkele voorwaarden opgesteld waaraan het land moet voldoen - en die dus makkelijk geschonden worden zonder dat iemand er iets aan doet. Het meest recente voorbeeld is volgens het International Atoomagenschap een schending van de limieten op zogenaamd 'zwaar water' dat Iran tegelijk mag bezitten. Dit water is essentieel bij het koelen van de reactors, en is dan ook veelvuldig nodig als Iran haar nucleaire ambities wil vervullen. De Iraniërs beweren het overtollige water het land uit te zullen brengen, maar hadden dit net zo goed niet kunnen zeggen: de internationale gemeenschap zei er, zoals verwacht, toch niets over.
Er is echter een lichtpuntje: de man die dit verdrag mogelijk maakte, Barack Obama, zal over enkele maanden al het stokje moeten overgeven aan zijn opvolger Donald Trump. Die opvolger is een man die allesbehalve de ideale president zal zijn, maar misschien wel één of twee voordelen heeft. Hij heeft al vaker aangegeven het verdrag waardeloos te vinden, en het te willen verscheuren als hij aan de macht zou komen. Dat laatste gaat dus in ieder geval echt gebeuren op 20 januari aanstaande. Of hij zich aan zijn belofte wat betreft het atoomverdrag - of welke belofte dan ook - zal houden is natuurlijk nog maar de vraag.
Laten we hopen van wel, zodat deze zwarte bladzijde van de geschiedenis snel weggescheurd kan worden om regelrecht in de prullenbak te belanden. Breng die sancties terug, en hef ze niet meer op totdat het atoomprogramma van Iran écht definitief gestopt is. Dat is niet alleen goed voor de veiligheid van Israël, maar die van de hele wereld: een gek als de Ayatollah moet immers nooit de kans krijgen om dit soort wapens in handen te krijgen.