Iraakse jeugd springt mee op immigratiegolf naar Europa

"Een gouden kans."

Elsevier bericht dat mensen uit Eritrea en Syrië niet de enigen zijn die massaal naar Europa komen in de hoop om daar een nieuw en beter leven te vinden:

De enorme exodus van migranten uit landen als Syrië en Eritrea, en de berichten die daarover verschijnen op Facebook, inspireert anderen dezelfde tocht te ondernemen. Jongeren uit landen die lang zijn geplaagd door oorlog en instabiliteit zien de migratiestroom als een uitgelezen mogelijkheid.

Zo laat de 27-jarige Osama Ahmed weten aan de Wall Street Journal: "Dit is een gouden kans." En nee, hij is niet van plan om die ongebruikt voorbij te laten gaan. Osama stond met vijf vrienden in de rij op het vliegveld van Irak. Hun reisdoel: Turkije. Daarna: Griekenland.

Osama zegt dat het voor hem en zijn vrienden gekkigheid is om Irak te blijven. Zij zien op Facebook dat de ene na de andere Syriër naar Europa gaat - en daar welkom is. Aangezien het leven in Europa veel mooier is - vreedzamer en welvarender - is de keuze snel gemaakt: zo snel mogelijk op pad.

Hij gaat verder:

"We krijgen telefoontjes en e-mails van vrienden die ons vertellen Irak onmiddellijk te verlaten, nu de Europese autoriteiten soepeler zijn met het opnemen van migranten."

Net als veel van zijn Iraakse leeftijdsgenoten wil Osama naar België. Daar ondervindt men de gevolgen al van deze acties: waar in juni 16,6 procent van de asielaanvragen afkomstig waren van mensen uit Irak was dat twee maanden later 46,7 procent. De Belgische autoriteiten vermoedden dan ook dat er iets aan de hand was; dat het een georganiseerde intocht was. Dat klopt dus.

Daarbij is het opvallen dat de Iraakse 'asielzoekers' bijna elke keer weer hetzelfde verhaal vertellen. De Belgische autoriteiten voelen nattigheid; maar bewijs maar eens dat het verhaal niet klopt. Het is immers bijzonder onrustig in Irak.

Hoewel Europeanen het Arabieren niet kwalijk kunnen nemen dat ze naar Europa willen komen om daar een beter leven op te bouwen maken veel mensen zich desalniettemin ernstig zorgen over de grote immigratiestroom waar maar geen einde aan lijkt te komen. Dit soort berichten zullen het ongemakkelijke gevoel van West-Europese burgers waarschijnlijk alleen maar aanwakkeren. Ze bewijzen immers dat veel 'asielzoekers' geen vluchtelingen zijn, maar gelukszoekers.