Een jaar later hebben Rusland en Turkije een deal gesloten over het leveren van wapens. Voor 2,1 miljard euro gaat Rusland S-400 luchtdoelraketten leveren aan Turkije. Dit heeft nogal wat stof doen opwaaien, aangezien Turkije natuurlijk een NAVO-lid is.
De NAVO, ooit opgericht tegen de opmars van het Russisch communisme en haar invloed op de wereld. Is deze bondgenootschap nog steeds nodig om haar oorspronkelijke doel te bereiken, of zijn er andere redenen opgekomen om de NAVO te laten bestaan? Over het bestaansrecht van de NAVO zijn er veel discussies, maar het blijft pijnlijk als de 'oorspronkelijke vijand' wapens gaat leveren aan een land dat lid is van de NAVO.
De deal is omstreden omdat Turkije lid is van de NAVO. Daarnaast is het Russische materieel niet te integreren in de wapenarchitectuur van de NAVO. De twee landen en het bondgenootschap wilden vrijdag geen commentaar geven op de wapendeal.
Dit betekent dat er ook andere systemen moeten worden geïmplementeerd en waar komen die dan vandaan? Het kan allemaal een storm in een glas water zijn, maar Turkije en Rusland zijn twee landen die de laatste jaren onder het vergrootglas liggen om hun acties. Allebei de landen hebben politieke leiders die alsmaar meer macht naar zich toe trekken. De ontwikkelingen zijn in elk geval genoeg reden om met enig wantrouwen naar deze deal te kijken.
Daarnaast is het geen reden om in volle hysterie te reageren en weer te gaan denken in twee kampen. De realiteit is daarvoor te complex en het heeft geen zin om agressiever te reageren dan nodig is, voordat het Westen haar eigen angsten gaat realiseren door haar eigen acties.