In het Europees Parlement sloegen ze elkaar op de schouder: de wereld was gered, want plastic wordt verboden!

De kogel is door de kerk: we gaan eenmalig bruikbaar plastic verbieden. Nu het Europees Parlement ook instemt met de door Commissaris Timmermans voorgestelde richtlijn, is het een kwestie van tijd voor het verbod op plastic wattenstaafjes, rietjes en koffiebekertjes in heel Europa wet wordt.

In het Europees Parlement sloegen ze elkaar op de schouder: de wereld was gered, onze oceanen voorop! Ik weet niet hoe het u vergaat maar bij mij gaan altijd alarmbellen rinkelen als ik politici dit soort grote successen hoor claimen. De twee standaardvragen die je altijd kan stellen bij dit soort wereldverbeteraarsprojecten zijn: wat voor nieuwe problemen gaat deze maatregel opleveren? En niet minder belangrijk: wie gaat de rekening hiervoor gepresenteerd krijgen?

Problemen zullen er om te beginnen zijn voor winkeliers. Het klinkt hartstikke mooi, geen plastic verpakking meer gebruiken. Maar hoe hou je bederfelijke etenswaren langer vers als je geen plastic mag gebruiken? Consumenten, u en ik zeg maar, gaan het onvermijdelijke snellere bederf merken in hun voorraadkast. Ironisch genoeg gaat een maatregel die het milieu moet redden door dat snellere voedselbederf ook schadelijke gevolgen hebben voor mens en milieu. Het bedorven voedsel moet immers vervangen worden. Dus moet er nog meer landbouwgrond worden ontgonnen, hetgeen onvermijdelijk ten koste zal gaan van bossen en oerwouden. Die nieuwe landbouwgrond zal ook irrigatie vereisen - nog meer kostbaar water dat niet voor menselijke consumptie kan worden ingezet dus.

De rekening voor dit alles gaat, u raad het al, naar u en mij. Niet alleen zullen we de extra boodschappen moeten betalen die nodig zijn om de sneller bedorven oude te vervangen, we zullen ook via ons belastinggeld de onvermijdelijke milieukosten van de aanleg van al die extra landbouwgrond moeten helpen vergoeden.

Maar goed, het helpt in ieder geval in de strijd tegen de plasticsoep in onze oceanen, toch? Niet dus. Van alle plastic in de wereldzeeën is nauwelijks 1% afkomstig van onze stranden. Als er al Europees plastic in zee belandt, dan is het omdat wij nadat we het keurig hebben gerecycled vervolgens voor verwerking verschepen naar landen elders in de wereld die zich van Europese richtlijnen helemaal niets aantrekken.

Tel uit je verlies dus: nieuwe problemen, extra kosten, en het helpt niet eens om het zogenaamde doel van het voorstel te verwezenlijken. Maar goed, in Brussel zijn ze blij, en dat is ook wat waard. Toch?