In de Volkskrant begint het persoonlijk bashen van Annabel Nanninga al: dat werkt vooral contraproductief

Alhoewel de PvdA in elk opzicht alle topposities in het land dreigt te verliezen, politiek en bestuurlijk, is een politieke- en bestuurlijke cultuur die decennialang is opgebouwd in Amsterdam niet snel weg. Instituties en instituten in Amsterdam zijn opgebouwd vanuit het sociaal-democratisch fundament dat decennia de kans heeft gekregen om in Amsterdam wortel te schieten. Het valt of staat niet direct bij de val van een partij, maar het is een complex netwerk van personen die er ook zijn zonder de partij. Er valt zeker dus nog wél iets te doen aan het linkse bolwerk in Amsterdam.

Enfin, dat is een inhoudelijke opmerking, maar het was tenminste op inhoudelijke kritiek. Nanninga gaf zelf al aan dat het niet lang op zich zou laten wachten tot de persoonlijke opmerkingen zouden komen. Vandaag, een dag later, was het al raak. Columnist Aaf Brandt Corstius van de Volkskrant heeft een stuk geschreven waarin ze alleen maar Nanninga persoonlijk aanvalt, in plaats van dat ze ingaat op de inhoudelijke punten, zoals Wellens deed bij het vorige voorbeeld.

Het begin van het artikel en ik verzeker u, inhoudelijk wordt het niet. Het zou flauw en onwaar zijn om dit alleen toe te wijzen op schrijvers van de Volkskrant, linkse journalisten of een andere veralgemenisering. Op de rechterflank kan men er ook wel wat van. Laten we het dan dus houden op de mensen die dit soort stukken schrijven zonder een inhoudelijke bijdrage te leveren aan het publieke debat. Het is immers een artikel dat op de pagina 'Politiek' staat. Dat moet dan enigszins inhoudelijk zijn.

In plaats daarvan wordt het jij-bakken en metaforen gebruiken om een ad hominem te verbloemen. Wil je Nanninga pakken? Ga dan in op de inhoud. Wil je überhaupt een mondige politicus pakken, dan moet je op de inhoud af gaan. Anders creëer je als columnist of politiek commentator alleen maar tegenwerking. Volgens mij hebben we dat de afgelopen jaren wel geleerd.

Daarnaast is Nanninga niet alleen op haar mondje gevallen, maar heeft ze ook veel inhoudelijke dingen te vermelden. De karikatuur creëren waarin zij een schreeuwlelijk is, slaat kant noch wal. Haar een lid van de alt-right noemen, zoals D66 deed, slaat ook nergens op. Het ontkennen van de inhoud aan de kant van Nanninga is niets meer dan een zwaktebod vanuit de oppositie.