Ik houd van de VS, dan heb je iets uit te leggen als student

In de collegebanken zijn discussies over de aanstaande Amerikaanse verkiezingen niet ongewoon. Ook toen 4 en 5 mei naderden kwam Amerika vaak ter sprake.

In strijd met modieuze sentimenten houd ik van de VS. Zeker als student heb je dan blijkbaar iets uit te leggen. Zonder uitzondering verkeer ik na het uiten van deze opvatting dusdanig in de minderheid dat ik genoodzaakt ben mij te verantwoorden voor deze deviante denkbeelden.

Er heersen onschuldige en soms terechte beelden over Amerika als een land van overgewicht, overvloed, domheid en voor Europeanen onbegrijpelijk religieus. Er heersen ook minder onschuldige, maar desalniettemin breed gedragen opvattingen over Amerika als koloniale mogendheid en onderdrukker, systematische mensenrechtenschender en als algemene bron van al het kwaad in de wereld. Ik heb dit nooit begrepen.

Amerika is in mijn ogen de meest morele supermacht in de geschiedenis van de mensheid. Dit doet menig wenkbrauw fronsen, maar er is historisch gezien geen andere conclusie mogelijk. Wellicht is Amerika niet perfect, maar het minst immoreel is toch gelijk aan het meest moreel? Daarbij is Amerika de redder en beschermheer van de vrije wereld.

Het is, met name in progressieve kringen, diep weggezakt hoeveel West-Europa aan de VS te danken heeft. Het is simpel, zonder de VS waren alle Europeanen dan wel Nazi´s of, iets minder waarschijnlijk, Communisten. Ikzelf was, als Sri Lankaans untermensch, waarschijnlijk geëindigd in een obscuur slavenkamp of als lampenkap voor sfeerverlichting.

Zonder de VS en hun offer van meer dan 400.000 soldaten had de wereld niet bevrijd kunnen worden het Nazisme, Fascisme en het Japanse Keizerrijk. Vaak wordt tegengeworpen dat de VS zich pas in de strijd mengden na Pearl Harbor en dat zij het alleen uit eigen belang deden, want zo zijn Amerikanen. Maar vallen de VS uitstel van interventie te verwijten na de Eerste Wereldoorlog? En is het kwaadaardig dat zij eigenbelang hadden bij hun acties, het zijn toch ook maar mensen?

De VS intervenieerden en vernietigden het Nazisme en Fascisme, maar een dag later stond het Communisme aan de poort. Ondanks dat deze ideologie geen rassenleer hanteerde, was het een bruut en mensonterend systeem dat volgens ‘The black book of Communism’ zo’n 94 miljoen levens eiste. Ja, de VS hebben Europa ook van dit kwaad gered.

Maar het is nog steeds niet anders. De wereld wendt zich nog steeds tot de VS als men in nood verkeert. En als het er op aankomt kan ook Europa nog steeds weinig maken zonder Amerika. Zie de Kosovo oorlog in 1999, waar Europese onderhandelingen op niets uit liepen en de VS uiteindelijk door militair ingrijpen een complete genocide voorkwamen.

Zelfs bij het verdrijven van Khadaffi kon Europa niet zonder de VS. Amerika leverde tankvliegtuigen (30 van de 40) om luchtaanvallen draaiende te houden en zij leverde precisie wapens voor Europese luchtmachten toen de eigen voorraad op was. Bovendien lag er tijdens de aanval een grote Amerikaanse marinemacht voor de Libische kust, waaronder de onderzeeër USS Florida die met zo’n 100 kruisraketten op luchtafweergeschut, de weg vrij maakte voor luchtaanvallen.

Maar Amerika is meer dan haar overweldigende militaire potentieel. Het is een democratie die gesticht is op destijds ongekend verlichte beginselen. Hoe kan men niet geraakt worden door de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring uit 1776 die stelt: ‘We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness.’

Het was het eerste land in de moderne geschiedenis waar individuen daadwerkelijk vrij en gelijk voor de wet waren, en nog steeds garandeert het eerste amendement een grotere vrijheid van meningsuiting dan in Europa.

Daarbij is Amerika nog het minst slachtoffer geworden van een destructief gevolg van welvaart: entitlement. Waar men in Europa is aangeleerd dat men recht heeft op comfort en voorspoed louter omdat men bestaat, is in Amerika de heersende leer nog steeds dat comfort en welvaart alleen mogen volgen uit inzet en talent. En precies dat haalt het beste in de mens naar boven.

Waar Europeanen zich vooral afvragen wat hun land voor hun kan betekenen, vragen echte Amerikanen zich af wat zij voor hun land kunnen betekenen. En dat is iets schitterends.

Momenteel is Amerika de enige potente force of good in de wereld. In tegenstelling tot andere supermachten beschikken de VS over ethiek en verantwoordelijkheidsgevoel. Rusland en China bijvoorbeeld gaven hun minachting voor mensenlevens onlangs nog te kennen door hun tegenstand tegen een interventie in Libië en hun veto tegen een interventie in Syrië.

Naar wie kijken wij voor het beteugelen van het Iraanse regime, Noord Korea, Al-Qaida en soortgelijke dreigingen? The United States of America.

In dit licht is het onbegrijpelijk dat zoveel jongeren de VS op zo’n gepassioneerde en overtuigde wijze minachten. Anti-Amerikanisme heeft zijn intrede gedaan tijdens de culturele revolutie van ‘68 en heeft zich sindsdien geconsolideerd, met name in het academische circuit. Het is zo mogelijk de meest ondankbare culturele attitude uit de geschiedenis en ik ervaar het als een zwarte vlek op mijn generatie.

Maar de meest onaantrekkelijke eigenschap van Amerikabashers is nog wel dat zij nog steeds doen alsof zij op de barricade staan en zich moedig verzetten tegen een overmacht aan kortzichtige meningen. Misschien is deze houding een overblijfsel van het revolutionaire karakter van het gedachtegoed van generatie ´68, maar het kan haast niet ongepaster. Zij zijn namelijk, met name op de universiteiten, zèlf de kortzichtige overmacht. En de sympathisanten van de VS zijn de onbegrepen minderheid die zich verzetten tegen de heersende leer. Een leer die wordt uitgedragen door de overgrote meerderheid van professoren en die als zoete koek wordt geslikt door de overgrote meerderheid van studenten. Deze studenten wanen zich moedig, maar zijn niets dan slachtoffers van de nieuw- linkse tijdsgeest.

Ik houd niet alleen van de VS, ook steun ik Israel. Dit wordt door de meeste studenten als nog onbegrijpelijker ervaren. Deze universitaire hoofdzonde zal ik volgende week toelichten.