"Wij vinden dat iedereen het recht heeft om in Amsterdam te kunnen wonen", met die woorden verdedigt Freek Ossel (PvdA-wethouder Wonen) de zoveelste dwangmaatregel tegen Amsterdamse huizenbezitters. Een bizarre uitspraak, als je erover nadenkt. Tegenover 'het recht' van iedereen om (goedkoop, uiteraard) te wonen in Amsterdam staat dan de plicht van anderen, de overheid, om dit mogelijk te maken. Dit rechtvaardigt dan zogenaamd weer de initiatie van geweld - kraken (en het gedogen daarvan) en het verplichten om een tweede huis te verhuren (tegen een lage vergoeding) - tegen individuen die hun Amsterdamse huis aan geen enkele vorm van geweld, maar enkel aan een transactie gebaseerd op wederzijdse vrijwilligheid te danken hebben.
Natuurlijk heeft niet iedereen 'het recht' om in Amsterdam te wonen. Iedereen kan een huis in Amsterdam kopen - als je maar genoeg geld hebt of met beperkt woongenot genoegen neemt - , maar dat maakt het nog geen 'recht'. Een recht verkrijg je uit een vrijwillige transactie of doordat een ander jou schade toebrengt. Een recht heb je ook op de overheid: het recht om met rust gelaten te worden - te mogen zeggen wat je wilt, wederzijds vrijwillige transacties aan te gaan etc. Alle ander 'rechten' - de zogenaamde 'sociale rechten' - zijn een gotspe, omdat ze altijd overheidsinmenging en dus dwang - initiatie van geweld - inhouden.
Het is de newspeak - bestaande woorden een andere betekenis geven - waarmee links graag discussies vervuilt: dwang vermommen als een 'recht', aftrekposten subsidies noemen (hypotheekrenteaftrek), belastingen verzekeringen noemen (AOW), dwang solidariteit noemen, etc. Het is liegen en weten dat je liegt. PvdA'ers liegen nou eenmaal altijd, tenzij ze hun lippen op elkaar houden. Deden ze dat maar vaker.