Huidige D66-strategie niet meer dan 'fake it 'til you make it'

Zo worden prangende vragen op het congres niet echt beantwoord en worden zelfs de juiste vragen niet echt gesteld. 'Is D66 nog wel dé onderwijspartij?' en 'waar is de passie voor onze idealen?' Ja? Dát zijn voor D66'ers de belangrijkste vragen? Niemand lijkt stil te staan bij al die deugretoriek en virtue signalling als het weer over nonsens als 'een positieve boodschap uitstralen' gaat. Nederland kent geen onderwijspartij meer en passie voor idealen lijkt, met name bij linkse partijen, niet verder te komen dan een soort wens voor culturele zelfmoord.

Jetten: ‘Democraten, zullen wij laten zien hoe het eruitziet als een moeder premier is?’
Niemand vraagt zich bij die partij kennelijk af of immigratie nou wel zo'n goed idee is en op welke manier het misschien beter zou kunnen worden ingericht. Integratie-discussies schuwt men eveneens als de pest. Waar het vooral wél over mag gaan? Vrouwelijke premiers leveren, extra geld voor leraren, 90 kilometer met auto's rijden en wat snoeien in administratieve lasten. Met zulke onderwerpen aan komen kakken, terwijl je partij virtueel door de helft is, biedt geen goede hoop voor de toekomst. Voor de D66'er althans, de rest van Nederland zoekt z'n heil wel ergens anders. Hier, dit citaat over het congres vat het huidige D66 wel mooi samen:

Het is bijna alsof ze helemaal geen zetels meer wíllen...