Hoera! Waalse protectionisten zien eindelijk het licht, vrijhandel met Canada is gered

Ook de kleinzerige Zuid-Belgen zijn eindelijk - schoorvoetend - akkoord gegaan met de ondertekening van CETA, het vrijhandelsverdrag tussen de Europese Unie en Canada.

Wij Nederlanders zijn wel bekend met de Walen, maar het grootste deel van de wereld maakte deze week pas echt goed kennis met het gewestje dat, naar Belgische inefficiënte traditie, veel te veel macht heeft dan voor zo'n klein land gezond is. Iedereen heeft mee kunnen lachen - of eigenlijk huilen - hoe Wallonië met haar 3 miljoen mensen een Unie van 500 miljoen gijzelde, allemaal dankzij het nodeloos ingewikkelde getrapte systeem van onze zuiderburen. Elke 'belangrijke' beslissing moet namelijk door de aparte regionale parlementen worden goedgekeurd.. en dat zijn er maar liefst vijf. Er zijn namelijk niet alleen parlementen voor de Vlamingen, Walen en Duitstaligen, maar ook eentje voor Brussel (vooruit) en voor de Franstaligen - wat dus niet helemaal hetzelfde is als de Walen.

Allemaal nodeloos ingewikkeld dus, maar ondanks dat alles is het de Belgen toch gelukt om de dwarsliggers van Europa, de Walen, over te halen ja te zeggen tegen CETA. Ze hebben eindelijk ingestemd met het akkoord dat een flinke impuls moet geven aan de handel tussen de Europese Unie en Canada, goed voor in ieder geval 500 miljoen aan besparingen op handelstarieven en andere protectionistische stuiptrekkingen. Vooralsnog is het onduidelijk wat de Walen nu precies over de streep heeft weten te trekken, maar er zou - helaas - in ieder geval iets veranderd zijn aan het verdrag om te voldoen aan de eisen van de Walen. Waarschijnlijk zal dat invloed hebben op landbouwproducten, aangezien ze vooral daar bang waren voor eerlijke concurrentie.

En dat is jammer - niet alleen voor de rest van Europa en Canada, maar ook voor de Walen zelf. Wallonië - met hectares aan leegstaande, verloederde industrieterreinen - is al het lachertje van Noord-Europa, en zal dat alleen maar meer worden als ze de realiteit van de vrije markt niet geheel omarmen zonder 100 keer "maar" te zeggen, hoe vervelend dat op de korte termijn ook mag zijn. Voor de consequenties daarvan hoef je enkel naar Oost-Europa te kijken, waar landen na de val van het IJzeren Gordijn voor de keuze stonden: accepteren we de vrije markt of niet? Landen die dit wel deden, zoals Tsjechië, Polen en de Oostzeelanden, groeiden als kool en beschikken nu over economieën die bewonerenswaardig zijn als je kijkt naar hun situatie 25 jaar geleden. Er waren echter ook landen die voor een half-half optie kozen, waarbij sommige dingen van het Sovjetsysteem nog werden behouden. Voorbeelden daarvan zijn Roemenië en Bulgarije, en ik hoef niet te vertellen hoe het met die landen gaat. Doe jezelf dus een plezier Wallonië, en probeer in de toekomst wat minder krampachtig jegens de economische realiteit van deze wereld te zijn. Dat bespaart Europa, maar vooral de Waalse burgers, een hoop problemen.

Maar voor nu: lang leve CETA, dat de handel met een door en door Westers land een stuk makkelijker gaat maken. Laten we hopen dat de afgedwongen aanpassingen niet te veel afdoen aan het oorspronkelijke verdrag, dat onze economie een broodnodige impuls zal geven.