Hoe jonger, hoe eurofieler?

Eerder deze week gingen op primetime BBC de politieke leiders van de derde en vierde partij van Groot-Brittannië met elkaar in discussie over de EU. Ik heb het natuurlijk over vicepremier Nick Clegg en de europarlementariër Nigel Farage. Voor wie het niet gezien heeft: het werd nogal een gênante vertoning. Voor Clegg dan, want Farage liet de sociaal-liberale eurofiel alle hoeken van de spreekwoordelijke kamer zien.

The Guardian pollde na afloop de uitslagen onder de Britse burgerbevolking. En wat bleek? De eurosceptische Farage had het debat met een zeer ruime marge gewonnen, vond 69%. Slechts 31% vond dat de Engelse variant op Alexander Pechtold had gewonnen; minder dan twee keer zo weinig.

Op zich mooi en terecht om te zien dat de oer-Britse gentleman de stotterende twijfelaar van de LibDems heeft ingemaakt, maar wat me wel enigszins zorgen baart aan bovenstaande cijfers is het feit dat naarmate je terugloopt van oud naar jong, iedere groep steeds iets positiever wordt over Clegg en de EU.

Hoe komt dat? Is de Britse jeugd echt zo goedgelovig dat ze in al die scare-mongering trappen van pro-EU-leiders die je voorhouden dat het land aan de bedelstaf geraakt zonder Brusselse inmenging? Het is hoe dan ook zorgelijk, want zeker de meest eurosceptische bevolkingsgroep uit het rijtje, de 65+'ers, staan bij de gratie van hun leeftijd binnenkort op deur van de hemelpoort te kloppen. Op aarde zullen ze dan niet meer zijn om UKIP te stemmen, of het volk te begeleiden richting de uitgang van Brussel.

Eurosceptici moeten deze cijfers ter harte nemen, en hun krachten verdubbelen om niet de jeugd te verliezen in hun politieke queeste. Blijf de jeugd aanspreken. Altijd de jeugd.

Terugkerende op de aanleiding voor dit stuk; ik ieder geval hoop ik een dergelijke strijd in Nederland ook nog eens te zien. Pechtold kan dan de rol van Clegg vervullen. Wellicht kan Wilders of Thierry Baudett dan de stand-in van Farage zijn. En dan ben ik vervolgens héél benieuwd hoe het Nederlandse electoraat reageert op zo'n EU-strijd. Is onze jeugd net zo eurofiel als de Britse? En zoja, wat gaan onze Nederlandse eurosceptische politici en intellectuelen daar dan aan doen?