Volgens het boek 'Als een nacht met duizend sterren' van
Scheherazade Joeri Boom zouden Nederlandse militairen het oorlogsrecht hebben geschonden. Stop de persen! Hebben onze jongens en meiden Afghaanse meisjes gemutileerd of vermoord, vrouwen doodgeschoten, mannen gemarteld? Neen, zij zijn gewapenderhand een ziekenhuis binnengevallen op zoek naar Talibanstrijders. Zijn daarbij doden of gewonden gevallen? Nee, daar lijkt het niet op. Maar toch fijn dat we onze militairen alsnog aan de schandpaal kunnen nagelen.
Politici en journalisten blijken in Nederland veelal laffe herders als het aankomt op oorlog. Ik insinueer hiermee niet dat deze lieden niet moedig zouden zijn, maar stel enkel vast dat oorlog voortdurend als overbodig en conservatief tijdverdrijf over de ruggen van onschuldigen wordt afgeschilderd. Dat is het niet. Oorlog is een van de meest wezenlijke activiteiten van de mens. Het is vaak iets gruwelijks, maar dat maakt het geenszins overbodig. Gewapende strijd is soms nodig voor een betere wereld.
Dat lijken we in Nederland Gidsland helaas niet meer te begrijpen. Als de gelegenheid zich voordoet (toch, Jan Hoedeman?) beschimpen we onze militairen maar al te graag met een discutabele weergave van zeer subjectieve feiten. Het boek van Joeri Boom past prima binnen die koers. Onze militairen zouden alleen goed gehandeld hebben, als zij procedureel correct gehandeld zouden hebben. Rechtvaardigheid en de juiste tactiek zijn daardoor ondergeschikt gemaakt aan bureaucratie. Dat is een wel heel laffe manier om militair handelen te beoordelen.