Het zoeken naar de zondebok

Natuurlijk is het conflict in het Midden-Oosten voor moslimjongeren in heel Europa een machtig thema om hun onvrede op de elites hier af te reageren. Kijk eens wat Israël met de Palestijnen doet, gebeurt niet hetzelfde met ons hier (in Amsterdam-West, in de banlieues, in Berlijn, in Malmö etcetera)? Met westerse steun kan Israël zich in het Midden-Oosten vrijheden permitteren die voor anderen niet zijn weggelegd. Althans, zo ziet de moslimwereld dat. Israël daarentegen beklaagt zich over precies het omgekeerde. Waarom al die aandacht voor de Palestijnen, terwijl de onderdrukking op veel plaatsen in de wereld vele malen groter is? En daar kraait geen (rode) haan naar. Voor vele naamlozen zijn 'de Joden' de zondebok; Israël voelt zich juist de zondebok.

Dat wil niet zeggen dat het antisemitisme weer 'bon ton' is geworden. Antisemitisme is nooit 'bon ton', zelfs de Iraanse president en Holocaustontkenner Ahmadinejad ontkende het te zijn. Hij noemde zich 'anti-zionist', zoals velen die je van antisemitisme kunt verdenken alleen kritiek op Israël zeggen te hebben. Kritiek die gerechtvaardigd kan zijn en soms ook in Israël zelf te horen is. Dat maakt antisemitisme heel moeilijk te traceren. Als mensen zelf zeggen geen antisemiet te zijn, is het beter ze op hun woord te nemen. Want wie steeds te horen krijgt dat hij een antisemiet is, gaat zich vanzelf ook zo gedragen. Daarom is het ook gevaarlijk het toenemend antisemitisme alleen maar toe te schrijven aan de komst van de islam. Niet alleen omdat moslims zich dan ook echt zo gaan gedragen, maar ook omdat antisemitisme geen exclusief moslimverschijnsel is. Integendeel. Het komt ook onder niet-moslims voor, al zullen veel hedendaagse Europeanen (die allemaal politiek correct zijn opgevoed met herinneringen aan de Holocaust) dat niet toegeven. Of helemaal niet zien, ook van zichzelf niet.

Bontes wijst terecht op de quenelle en op het antisemitisme van het Front National in Frankrijk, waarmee de PVV bij de Europese verkiezingen wil gaan samenwerken. (Als afgescheiden PVV'er, een verrader dus, kreeg hij meteen het PVV-reaguurfront over zich heen, op zich al een angstaanjagend verschijnsel.) De uitvinder van de quenelle, de komiek Dieudonné M'Bala M'Bala, is zelf geen moslim, maar van christelijk Afrikaanse en Franse afkomst. Ook hij noemt zich geen antisemiet, maar anti-zionist en trekt met zijn shows volle zalen. Overwegend met moslimjongeren, maar ook met anderen die wat op de elites aan te merken hebben. Grappen over de Holocaust lenen zich daar perfect voor, omdat we hier met het grootste taboe van het naoorlogse Europa te maken hebben. De Joden (de zionisten) zouden hun slachtofferleed hebben geëxploiteerd, en daardoor een geprivilegieerde positie binnen het Westen innemen. De politieke correctheid van een eerdere generatie werkt altijd als boemerang op een nieuwe generatie, en politieke stokebranden weten precies hoe dat vuurtje nog verder moet worden opgestookt. Vraag dat maar aan de PVV, dat graag de vermoorde onschuld speelt en het toenemend antisemitisme onder moslims gebruikt om zelf stemming te maken (tegen de islam). Doordat de PVV pro-Israël is, en van Geert Wilders mogen en moeten we aannemen dat dit oprecht is, kan zij ook nooit echt van vreemdelingenhaat of rechts-extremisme beschuldigd worden. Integendeel, het zijn juist de 'anderen' (de islamofascisten) die dit doen. Let op hoe systematisch deze ideologie al wordt uitgevent.

Omdat Nederlanders in hun eigen zelfbeeld nogal een braaf progressief volkje zijn, en dus nóóit antisemitisch, hebben we hier balken in het oog. Maar van Frankrijk, met zijn lange antisemitsche geschiedenis, zien we de splinter net iets beter. Dat is een land in het defensief (de mentaliteit van de Maginot-linie) en er bestaat van oudsher een sfeer van politieke verongelijktheid, niet alleen onder het volk, maar ook onder intellectuelen. De Franse intellectueel gebruikt graag grote woorden ("J'accuse!...") en richt zich ook tegen de eigen elite, de bourgeoisie, het kapitalisme, het imperialisme, het fascisme en ga zo maar door. Tegelijk is het rechts-populisme in La France profonde (de provincie dus) nooit weg geweest. Uit die sfeer, van het poujadisme, komt Jean-Marie Le Pen. Hij liet zich niet alleen negatief over Arabieren en moslims uit (hij heeft zelf ook gevochten in de vuile oorlog in Algerije), maar ook tegen Joden en noemde de Holocaust 'een detail in de geschiedenis'. Frankrijk kent een rijke traditie van provoceren en daarmee is de quenelle ook een typisch Franse uitlaatklep voor ongenoegens van allerlei soort (zie mijn stuk van afgelopen maandag in NRC-next).

Wat de quenelle zo venijnig maakt, is dat je kunt ontkennen dat het zo erg is. Je kunt hem afdoen als een gebaartje van gefrustreerde moslimjongeren. Omdat 'iedereen' het doet, tot militairen en politie-agenten aan toe, en Frankrijk er al lang niet meer van opkijkt, is de quenelle al bijna als iets onschuldigs ingeburgerd. Moet kunnen. Je moet er niet meer achter zoeken dan er achter zit, namelijk niets. Of gewoon humor. Maar ondertussen. In Trouw maakte Sylvain Ephimenco, zelf Fransman, terecht de vergelijking met Theo van Gogh, die ook grappen over Joden (en hun exclusieve slachterofferleed) maakte. Dus helemaal Frans is de quenelle nu ook weer niet (al eisen de Fransen graag Van Gogh als een Franse schilder op). Ook in Nederland ligt de politieke correctheid allang onder vuur. Wilders maakt er zelfs effectief gebruik van. Elke verwijzing naar de jaren dertig wordt tegenwoordig als een 'godwin' afgedaan, maar ondertussen verwijzen de PVV'ers steeds naar Hitler en worden critici als 'landverraders' afgeserveerd en van appeasement of dhimmitude beschuldigd. Waarmee men meteen maar even voor zichzelf de Churchill-rol opeist, in de trant van wij zijn waakzaam en letten op de gevaren die onze democratie bedreigen.

Het is met recht verraderlijk woordgebruik. Erger, het begint al 'bon ton' te worden om af te geven op het kosmopolitisme, het internationalisme, de bureaucraten van de EU, het cultuurbolsjewisme, de EUSSR, het bankierswezen, de mainstream media. Het is de politieke geheimtaal die ook de lezers van de Dagelijkse Standaard bekend zal voorkomen. (Lees bijvoorbeeld eens dat valse betoogje van Laurence Stassen, die de Duitse voorzitter van het Europees parlement Martin Schulz op zijn 'ware anti-Israëlgezicht' meent te betrappen.) Je kunt er steeds mee zeggen dat je het goed meent, dat je kritiek hebt op de euro die ons door de internationale elites door de strot is geduwd, en je kunt zelfs wijzen op het 'financiële Versailles' dat sinds de reddingspakketten voor Griekenland dreigt. Allemaal tot uw dienst. Maar het is ook typisch zondebokdenken. En aan het eind van de rit staat altijd weer 'de Jood' in de beklaagdenbank. Omdat hij niet nationaal genoeg is. Omdat hij niet is aangepast, of juist te veel is geassimilieerd (en daardoor onzichtbaar is). Omdat de banken en de mainstream media in handen van de Joden zijn. Omdat de Joden kosmopolieten zijn en symbool staan voor de 'anonieme krachten' die onze gemoedsrust bedreigen en altijd van buiten komen. Of van die arrogante links-elitaire intellectuelen zijn. Of volkverachtende kunstenaars. Of omdat wij niks tegen Joden hebben, maar dat Israëlisch-Palestijnse conflict toch wel vervelend vinden. En daar liever van wegkijken. Wat ook betekent dat het voor Israël en de Joden als kwetsbare kleine minderheid hier buitengewoon riskant is om juist de zuigende islamcriticus Geert Wilders als beste vriend te hebben. Want ook Wilders wekt woede op, niet alleen bij moslims, maar ook bij keurige Europeanen die de lieve vrede prefereren en om allerlei goede en slechte redenen niet van zijn (haatzaaiende) provocaties zijn gediend. Dat is trouwens nog steeds een meerderheid, maar juist voor Joden zijn 'meerderheden' (alle meerderheden!) verraderlijk.

Kortom, wie de alarmbel luidt voor toenemend antisemitisme, moet ook de alarmbellen luiden voor de Europeanen zelf. Dus ook voor het boze anti-Europafront dat het in naam van de vrijheid van meningsuiting zo goed met het eigen volk en de eigen democratie zegt te menen. Dat maakt geesten wakker die maar beter in de fles kunnen blijven. Ook hiervoor geldt SOS Europa!