Het Wereld Natuur Fonds: een ordinaire linkse hobbyclub
Schoenmaker, schoenmaker, schoenmaker. Wanneer houd je je nou eindelijk eens bij je leest?
En met 'schoenmaker' bedoel ik dan natuurlijk het Wereld Natuur Fonds.
De organisatie die ooit werd opgericht door prins Bernhard om bedreigde diersoorten te beschermen - jagen is een beetje lastig als er geen dieren meer zijn - heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een ordinaire linkse lobbyclub.
Zo probeert het WNF tegenwoordig op alle mogelijke manieren de politiek te beïnvloeden; en dan niet om bepaalde diersoorten bedreigd te laten verklaren, maar om 'klimaatverandering' en 'ontbossing' tegen te gaan.
Vandaag roept Donald Donals Pols - van, u raadde het al: het WNF - op om het Kyoto protocol niet te verlengen, "maar te zoeken naar alternatieven".
Eind volgend jaar loopt het Kyoto-protocol af, het internationale klimaatverdrag waarin landen hebben afgesproken hun broeikasgassen te beperken. De VS hebben het niet ondertekend. In Durban, eind dit jaar, moeten landen nieuwe afspraken maken. Maar de kans lijkt bijzonder klein dat vervuilende economieën als China en de VS in internationaal verband iets willen doen aan de uitstoot van broeikasgassen.
Dus moet er iets anders komen, zegt Pols. "Praten over CO2 is een elitaire aangelegenheid. Doordat het zo ingewikkeld is, is het een debat tussen experts. Er ontstaat een kloof tussen een kleine club wetenschappers die alles van het onderwerp weet en de 'gewone' burger die zich vervreemd voelt van het klimaatdebat. Bovendien heb je als individu amper invloed op de CO2-uitstoot. Geen enkele burger zegt: ik koop een zonnepaneel om mijn CO2-uitstoot terug te dringen. Mensen kopen een zonnepaneel omdat ze groene stroom willen produceren en onafhankelijk willen zijn van grote energiebedrijven."
Het ergste van Pols' opstelling is nog wel dat hij pretendeert dat 'klimaatverandering' een 'feit' is dat niet ter discussie staat. 'Steeds meer' wetenschappers zouden het erover eens zijn dat de planeet opwarmt door (onverantwoord) menselijk handelen.
Blijkbaar ontgaat het de WNF'er, maar 'klimaatverandering' is weinig meer dan een pseudowetenschap. 'Steeds meer' wetenschappers betwijfelen de broeikashypothese. De enigen die stug blijven volhouden dat we de planeet moedwillig naar de verdommenis helpen zijn linkse milieuactivisten. De rest van de mensheid heeft onderhand in de gaten dat de werkelijkheid wat genuanceerder is.
Jammer genoeg vindt Pols dat allemaal niet interessant. Welnee, het WNF heeft zich geschaard aan de zijde van Greenpeace en Milieudefensie en doet dus alles dat nodig is om het overheidsbeleid te beïnvloeden. Sterker nog, het WNF pleit opeens voor een wereldwijde herverdeling van de welvaart. Wat dat precies te maken heeft met het redden van pandabeertjes is mij een raadsel, maar blijkbaar vindt Pols dat niet relevant.
"Het betrekken van arme landen bij klimaatonderhandelingen is de reden voor veel maatschappelijke organisaties om Kyoto in stand te houden. Zij zijn immers niet de veroorzakers van CO2-uitstoot, maar hebben de meeste last van de opwarming van de aarde. Zij hebben dus recht op middelen - in dit geval geld - om zich aan te passen. Zonder zo'n internationaal verdrag, valt dat instrument weg.
"Maar dit is tegelijkertijd het probleem bij klimaatonderhandelingen. Rijke landen willen niet belangeloos een zak met geld doorsluisen naar arme landen zonder er iets voor terug te krijgen. Daardoor lopen onderhandelingen ook zo vaak vast.
"Het klimaatdebat hangt direct samen met de inrichting van de economie. Het bedrijfsleven moet profiteren van een akkoord, vinden rijke landen. Dat kan als bijvoorbeeld bedrijven de kennis en technologie leveren aan arme landen. Zodat mensen daar toegang krijgen tot groene energie. Bedrijven zouden een belangrijker rol moeten spelen in het debat. Het bedrijfsleven heeft al lang door dat fossiele brandstoffen opraken, ze zijn op zoek naar alternatieven."
Kortom, het Wereld Natuur Fonds zet zich tegenwoordig niet alleen in voor 'klimaatverandering' en 'ontbossing' (beide mythes, overigens), maar ook voor een fantastisch socialistisch plan om de welvaart (van westerse landen) te herverdelen. Of we maar even flink wat geld willen geven aan arme landen; dank u wel, graag gedaan.
Ik kan mij nog de tijd herinneren - in een ver, ver verleden - dat het WNF zich daadwerkelijk bezighield met het redden van de Javaanse neushoorn in plaats van met pseudowetenschappen en linkse dromen om de welvaart op globale schaal te herverdelen. U weet wel, de tijd toen deze specifieke schoenmaker zich nog bij zijn leest hield, in plaats van zich continu bezig te houden met zaken die niets te maken hebben met zijn doelstellingen.
Wat zou het mooi zijn als deze tijd zou wederkeren.
Lees ook