Het Trouwseizoen, hoe overleeft u dat?

Gevaarlijker dan u denkt.

Het trouwseizoen is weer begonnen. Schijnt. Ik had werkelijk geen idee dat zoiets bestond, maar het snijdt wel hout dat mensen liever in milde voorjaarszon dan in striemend winterweer van ceremonie naar drankgelag lopen. En dus valt het begin van het trouwseizoen min of meer samen met het voorjaar. Maar laat u niet in de luren leggen door kwetterende vogeltjes, zalvende orgelmuziek en blije gezichten. Trouwerijen zijn mijnenvelden.

Natuurlijk, ze zijn ook heel erg aangenaam, maar dat komt mede doordat er zo ontzettend veel ontregeling en verleidingen zijn. Het begint al met de samenkomst van een relatief grote groep Nederlanders die allemaal hun best hebben gedaan er enigszins toonbaar uit te zien. Ze hebben nagedacht over wat hen om het lijf hangt. Dat is voor een enkel persoon vaak al opvallend, maar in groepsverband is het bijna een unicum dat alleen voorkomt op bruiloften. (Gelooft u mij; ik heb eens een begrafenis bijgewoond waar mensen op slippers kwamen aanzetten.) 

Maar goed, gedurende de ceremonie en de eventuele kerkdienst kijkt u om zich heen. En verdomd, sommige mensen knappen zo op van een goede kapper, stijlvolle make-up en verfijnde kleding dat hun aantrekkingskracht navenant toeneemt. Dit is vaak een overwacht effect, dat daardoor ontregelend werkt en verleidingen met zich meebrengt.

Gelukkig is dit gevaar enigszins in te perken als iedereen zich houdt aan de ongeschreven stijlregel dat niemand er mooier mag uitzien dan het bruidspaar. Dat kan resulteren in een trade-off tussen zelfopofferende hoffelijkheid (het opgeven van stijl) of ijzeren eigenwaarde (Wehkampoïde outfits gewoon richting Afrika blijven sturen). Meestal valt het echter wel mee en hoeven de heren slechts af te zien van een morning coat of een exotisch geknoopte das.

De verleidingen van het vlees zijn echter talrijk en dienen zich wederom aan bij het diner. Aangezien u en uw metgezellen niet in een tent van De Waard gekleed zijn gegaan, zijn de reserves beperkt. Minder flatteus uitgedrukt: na vijf gangen gaat het jasje niet meer dicht en is de broekband een tiran van de buik. Meden agan, zoals de Oude Grieken zeiden; niets te veel. Openhangende jasjes en gespannen knoopjes maken van de outfit toch een beetje een vlag op een modderschuit.

Maar dan komen we bij de echt giftige cocktail: rijkelijk vloeiende drank, aantrekkelijke mensen en La Mer van Julio Iglesias. Beter daar te eindigen, net als de dag zelf.