Er is maar één reden dat 50Plus het zo goed doet in de peilingen: het kabinet laat ouderen al jaren in de kou staan. In het
AD van vandaag staat een bijzonder interessant artikel over de opkomst van 50Plus en het electorale succes dat
Henk Krol lijkt te gaan boeken met zijn partij. Zoals altijd bij dit soort verhalen heeft de krant ook aandacht voor critici van Krol en co., waaronder Norbert Klein. Dat is de oud-50Plusser die nu met een geroofde zetel in de
Tweede Kamer zit. Deze man sneert:
"De Kamerleden van 50Plus zitten er puur als toonbeeld van onvrede. In 2012 hebben we de zetels louter gekregen door te blijven zeggen: 'De ouderen worden gepakt'."
Oké, en wat is daar precies mis mee? Ik heb in het verleden regelmatig kritiek geuit op 50Plus, vooral omdat het te eenzijdig bezig is met ouderen terwijl de
politiek over iedereen hoort te gaan, maar wat is er in vredesnaam mis mee om er te zitten "als toonbeeld van onvrede?"
Natuurlijk zijn veel ouderen
ontevreden. Zoals voormalige Telegraaf-hoofdredacteur Sjuul Paradijs zegt:
"Mijn onderbuikgevoel is dat de positie van ouderen ernstig wordt bedreigd. Noem het rijtje maar op: hun achterblijvende koopkracht, de schrijnende situatie in de verpleeghuizen, de oplopende AOW-leeftijd, de uitgeklede thuiszorg en de onzekerheid over pensioenen. En dan wordt er ook nog hulp bij zelfdoding voor ze mogelijk gemaakt bij een voltooid leven! Dat is een molotovcocktail voor ouderen."
Als het kabinet de zorgen van ouderen serieus nam en zijn best deed om hun leven
beter in plaats van slechter te maken had 50Plus geen bestaansrecht. Helaas is het tegendeel waar: de regeringscoalitie heeft ouderen al lang de rug toegekeerd. Ik bedoel maar: eerder deze maand werd bekend dat bewoners van bepaalde
verpleeghuizen slechts drie keer per dag naar het toilet mogen. En dan ook nog eens op voorgeschreven tijden. Willen ze vaker dan hebben ze een enorm probleem.
Hoe dat komt? Heel simpel: doordat verschillende kabinetten achter elkaar, ook Rutte II, geen plannen hebben gemaakt om de vergrijzing en de daarmee samenhangende kostentoename (van met name de
zorg) op een humane manier te beperken.
Krol en zijn vrienden benoemen dat soort problemen geheel terecht. En ja, het is belangrijk dat we daar over praten. Als dat de enige functie was van 50Plus was die partij -- een soort van geweten met betrekking tot hoe we ouderen behandelen -- al een waardevolle toevoeging aan de politiek.
Maar wat krijg je als je als partij problemen durft te benoemen? Dit:
Je zou het goedkoop populisme kunnen noemen. Inspelen op de angst en gouden bergen uit het verleden beloven, zoals de AOW-leeftijd terug naar 65, geen pensioenkortingen meer en de marktwerking in de zorg terugdraaien.
En met dat soort kritiek -- brr, populisme! -- zorgen onze vrienden van de media en de traditionele politieke partijen er juist voor dat mijn waardering voor 50Plus alleen maar toeneemt. Nee, ik deel hun oplossingen in verreweg de meeste gevallen niet, maar ze leggen de vinger wat het benoemen van problemen betreft wel degelijk regelmatig op de juiste plek.
