Het koppigheids- en andere principes

Zo kennen we bijvoorbeeld het Voorzorgprincipe. Je verzint een niet bestaand probleem, verbindt er enge kantelpunten aan om mensen bang te maken – dit noemen ze de drogreden met beroep op angst - en bedenk er dan ‘oplossingen’ bij om je probleem een wetenschappelijke serieus te nemen status te geven. Dit is de drogreden dat het autoriteitsargument wordt genoemd.

Alles is geschikt. Meteorieten, herbiciden, asbest, zwembandjes voor kinderen, hoogspanningsleidingen, havermout of catastrofale opwarming.

Het Voorzorgprincipe blijkt niet toevallig van harte te worden omarmd door lieden die ook het koppigheidsprincipe hoog in het vaandel hebben. En dan bedoel ik hen die blijven volhouden dat de catastrofale opwarming op handen is en het zoveelste kantelpunt genaderd wordt. Het zou eens tijd worden na 40 jaren 1 minuut voor 12-alarmisme! Maar het komt er nooit van.

Het zijn die lieden die koppig ontkennen dat de AGW-hypothese ('Anthropogenic Global Warming'; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) inmiddels ruimschoots weerlegd is, dat alle klimaatmodellen van het IPCC (let op het autoriteitsargument als drogreden!) de bus geheel gemist hebben en dat de klimaatdoelen op een onjuiste grafiek berusten (de hockeystick).

Veel mensen vinden dit heel vervelend en weten zich er geen raad mee. Net als een kind dat maar niet wil geloven dat Sinterklaas niet bestaat. En ja, een gezond kind neemt dit verlies. Maar een klimaatgelovige gedraagt zich als een verwend dreinend kind wiens speeltje is afgepakt. Het is een boeiend onderwerp voor psychologen, maar hoe dan ook het enige echte catastrofale dat de maatschappij na ons bedreigt.

En ziedaar, daar komen die verwende kinderen dan uit pure frustratie met het Voorzorgprincipe (VP) op de proppen: je weet maar nooit; zou u de gok willen wagen, vragen ze dan om je uit evenwicht te brengen. Het is een drogreden ad consequentiam ofwel beroep op gevolgen; let wel: zelfbedachte gevolgen die natuurlijk altijd heel vreselijk zijn.

Handige truc is dat Voorzorgprincipe toch, want waar gaat het echt om? Dat is de ultieme greep van de overheid, milieubeweging en NGO’s op alle facetten van het dagelijks leven. Regelzucht en overheidsbemoeienis waren de diepste oorzaken van bijvoorbeeld ook de kredietcrisis. IPCC, UNEP, EPA, WWF, Greenpeace, het zijn maar enkele van de organisaties die greep uitoefenen op het denken van politici en hun beleid, vrijhandel en vrije markten verstikken en het leven van ondernemers en burgers tot in alle facetten in een wurggreep houden.

Het VP is hierbij wel het geschikste hulpmiddel door het uit de grond stampen van een ongekende bureaucratie vol regulering en regulering van regulering om de vermeende negatieve gevolgen van goeddeels niet bestaande problemen tegen te gaan. Dit is bijvoorbeeld de EU met haar klimaatdoelen om een niet bestaand energie- en klimaatprobleem op te lossen ten koste van welvaart en vooruitgang. Er is geen klimaatprobleem en al helemaal geen energieprobleem.

Het effect van al die planeconomische regelzucht is een verlamming van ondernemerschap en innovatie, alsmede een vrijwel buiten spel zetten van democratie, wetenschappelijk onderzoek en vrije handel. Zie hier.

Het verzet tegen het vrijhandelsverdrag met de US is tekenend voor deze ideologie. Verontrustend ook zijn de anti- democratische ontwikkelingen de gepaard gaan aan het opleggen van de klimaatideologie. Zie hier. En het optreden van Nijpels.

Het lijkt er steeds meer op dat de redders van deze planeet zich boven de wet en de moraliteit verheven achten. Wat een stuitend narcisme en morele zeloverschatting!

Vaststaat evenwel dat het VP risico’s niet vermindert. Er geldt dan ook één devies: we kunnen het Voorzorgprincipe het best op zichzelf toepassen: niet doen.

Hoezeer weldenkende nuchtere mensen de verstikkende wurggreep van al die overheidsorganen, milieuorganisaties en NGO’s beu zijn, illustreert deze koppeling. Maar deze boze senator legt ook het belangrijkste euvel bloot. Dit is het gelieg en gedraai en het door die grote organisaties maar blijven uitbazuinen van doemscenario’s, die al lang weerlegd zijn, om hun macht te vergroten. Wat een treurige vertoning!

Kijk zelf om u heen. Er is vrijwel geen winkel waar niet vanaf elk schap de kreten duurzaam, MSC, FSC, groen, natuurlijk en milieuvriendelijk in het oog springen. Lees de onderdanige opschriften op overheidspoststukken: CO2-neutraal verzonden. Wat een zielige onderdanigheid! Iedereen loopt zich voor de ander te verontschuldigen voor ‘duurzaamheidvergrijpen’ die door de alarmisten zijn bedacht en opgedrongen. Hele volkstammen verdringen zich om getuigenis af te leggen over hun ijver de aarde te redden. Huilerige belijdenissen over aflaten door boompjes planten na een vliegreisje. Wat een verziekte slaafse maatschappij zijn wij geworden, doordrenkt van angst behekst door een ‘moral panic’ die door de milieubewegingen is aangepraat!

Het is hoogst verontrustend en soms misselijk makend te constateren hoe die aangeprate planeetreddingsobsessie tot in elke porie van onze maatschappij is doorgedrongen.

Waar staan wij nu? Karl Popper formuleerde in zijn Logic of scientific discovery over falsificatie dat slechts 1 meting een hypothese kan weerleggen. Iets dergelijks schreef Einstein ook. Nu dan, de AGW-hypothese (Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) is inmiddels weerlegd. Eender geldt voor de andere argumenten die de aanhangers van een gedwongen energietransitie naar hernieuwbaar hanteren.

En dan treedt het koppigheidsprincipe in werking met als legitimering het Voorzorgprincipe. Doel: totale bureaucratisering en onderwerping van deze maatschappij. Het resultaat is beschreven door de psychologen Dunning en Kruger. Zij constateerden vanuit de toegepaste psychologie: niet falsificatie doet paradigma's verschuiven, maar alleen de autoriteit van de zittende macht. En zolang die hun falen niet in wil zien, zullen sceptici niet slagen in het omverwerpen van de bestaande theorieën door middel van contrabewijzen en falsificaties. Popper's principe dat elke theorie bij één falsificatie ongeldig is klopt in principe, maar geldt helaas niet in de praktijk.

Dit is dus de situatie waarin wij ons thans bevinden. Wij kunnen dus rekensommen op de huidige overheid loslaten tot we grijze haren hebben, maar wetenschappelijke argumenten spelen in dit Circus Maximus van gezond verstand vs. ideologie en dogmatische religie geen enkele rol. Zoiets is niet de eerste keer in de geschiedenis voorgekomen. De Verlichting straalde de hoop uit dat eindelijk de rede zou zegevieren na grote godsdienstoorlogen en het eeuwenlange geloof in heksen. Ik vrees dat wij thans weer in deze periode van vóór de Verlichting zullen aankomen zo lang wij ons laten imponeren door zelfzuchtige doemdenkers.

Conclusies:

Dit laatste noem ik het Tegenovergesteldheidprincipe. Naar mijn mening het beste dat scepsis kan bieden tegenover voze intimidatie en geheel in de traditie van Popperiaanse wetenschapsbeoefening.

Aldus Jeroen Hetzler.

Bron hier.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen, zie hier.